ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

λογημένη η θέσπιση δικαιώματος προσθήκης του επωνύμου του βιο-

λογικού γονέα σε εκείνο του θετού και μάλιστα χωρίς να προβλέπε-

ται και να απαιτείται η συναίνεση των βιολογικών και θετών γονέων

στην περίπτωση αυτή.

3. Το επώνυμο του τέκνου μετά τη λύση της υιοθεσίας

Η υιοθεσία μπορεί να λυθεί είτε με αμετάκλητη δικαστική απόφα-

ση (δικαστική λύση), οπότε αυτή αίρεται για το μέλλον (Α.Κ. 1575),

είτε αυτοδικαίως, σε περίπτωση σύναψης γάμου μεταξύ θετού γο-

νέα και τέκνου (αυτοδίκαιη λύση), οπότε τα αποτελέσματά της αίρο-

νται αναδρομικά (Α.Κ. 1576). Και στις δύο περιπτώσεις, παύει πλέ-

ον το δικαίωμα του τέως θετού τέκνου να φέρει το επώνυμο του θε-

τού γονέα (Α.Κ. 1577) και αυτό αναλαμβάνει το επώνυμο που έφερε

πριν την υιοθεσία.

Από τον κανόνα αυτό προβλέπονται δύο εξαιρέσεις. Η πρώτη, συ-

νίσταται στη δυνατότητα διατήρησης του επωνύμου του θετού γονέα,

μετά από έκδοση σχετικής δικαστικής αποφάσεως, υπό τον προϋπό-

θεση ότι υφίσταται δικαιολογημένο συμφέρον του τέκνου (όταν επί

παραδείγματι το τέκνο είναι ευρύτερα γνωστό σε επαγγελματικό και

κοινωνικό επίπεδο με το επώνυμο του θετού γονέα και η απώλειά του

μπορεί να επιφέρει σοβαρή, ηθική και υλική, ζημία σε αυτό. Επίσης,

όταν το θετό τέκνο υπήρξε έκθετο ή αγνώστων γονέων και δεν έφερε

άλλο επώνυμο πριν την υιοθεσία,

Η δεύτερη αφορά την περίπτωση που το τέκνο υιοθετείται από συ-

ζύγους (κοινή υιοθεσία) ή από το σύζυγο του βιολογικού του γονέα.

Στην περίπτωση αυτή, κατά ρητή διάταξη του νόμου (άρθ. 1578 Α.Κ.),

αν η υιοθεσία λυθεί ως προς έναν μόνο από τους συζύγους - θετούς

γονείς ή ως προς το σύζυγο του βιολογικού γονέα του τέκνου, ουδε-

μία μεταβολή επέρχεται στο επώνυμο του τέκνου, όπως αυτό καθορί-

στηκε δυνάμει του άρθ. 1564 Α.Κ.

Επομένως, σε αντίθεση με τα οριζόμενα στη διάταξη του άρθ. 1577

Α.Κ., αν σύζυγοι υιοθετήσουν από κοινού τέκνο και έχει γίνει δήλω-

ση προσδιορισμού του επωνύμου των τέκνων τους, είτε κατά τα ορι-

ζόμενα στην ΑΚ 1505 είτε με δήλωση στον ληξίαρχο ταυτοχρόνως με

94.

Ι. Σπυριδάκης

, Οικογενειακό Δίκαιο, ό.π., σελ. 152.