ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

377 Μέρος Γ - Εισαγωγή άκυρη, πάλι δεν προκύπτει θέμα, λόγω του εγγενώς μονομερούς χαρακτήρα της αναγνώρισης. Θα έχει σημασία να κριθεί μόνο η αναγνώριση σχέσεως εγκύρου και όχι μη εγκύρου στην έννομη τάξη υποδοχής (και εάν άλλη έννομη τάξη τη θεωρεί άκυρη αυτό δεν επηρεάζει καθόλου την κρί- ση του forum receptionis ). Εάν επί της αρχής η μέθοδος αναγνώρισης έχει επικρατήσει τόσο στο θετικό δίκαιο όσο και στη διεθνή επιστήμη, παραμένουν ωστόσο σημαντικές διαφωνίες σε σχέση με αυτήν, που αφορούν τόσο το πεδίο εφαρμογής της μεθόδου, όσο και την ίδια τη μέθοδο εφαρ- μογής της, δύο ζητήματα εξάλλου στενά συνδεδεμένα 941 . Στο πλαίσιο της παρούσας ενό- τητας ας εντοπίσουμε τρεις σημαντικές διαφωνίες 942 : Πρώτον, αναφορικά με την υπόθεση της μεθόδου της αναγνώρισης και της οριοθετικής γραμμής της από τη μέθοδο του κανόνα σύγκρουσης, καθώς και από άλλες παρόμοι- ες μεθόδους και διεργασίες, όπως η λεγόμενη μέθοδος αναγνώρισης των εννόμων κα- ταστάσεων (ή όπως θα την ονομάσουμε εμείς, μέθοδο αναφοράς). Άλλοι υπάγουν ακό- μη και οιονεί δημόσιες πράξεις και έννομες καταστάσεις τυπικά συγκροτημένες από την απλή παρέμβαση της δημόσιας αρχής, ενώ άλλοι θεωρούν ότι οι περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να υπάγονται στον κανόνα σύγκρουσης. Εν συνεχεία, θα πρέπει να διακριβωθεί εξαρχής το πεδίο εφαρμογής, ή, με άλλους όρους, το αντικείμενο της αναγνώρισης . Τι αναγνωρίζουμε ακριβώς; Είναι οι κρατικές/ δημόσιες πράξεις με αποφασιστικό περιεχόμενο ή οι κρατικές/δημόσιες πράξεις σύμφω- να με το τυπικό κριτήριο ή, ακόμη, οι κανόνες, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι; Συναφές με το προηγούμενο ερώτημα, είναι και αυτό της διευκρίνισης του πεδίου εφαρ- μογής των εννόμων συνεπειών της αλλοδαπής πράξεως. Το ερώτημα που τίθεται είναι το εάν οι έννομες συνέπειες της πράξης (ή της έννομης κατάστασης σύμφωνα με ορισμέ- νους) θα προσδιορίζονται σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους προέλευσης ή σύμφωνα με αυτό του κράτους της αναγνώρισης 943 . Η πολυσημία του όρου αναγνώριση. Πριν προχωρήσουμε στην ανάπτυξη των ζητημάτων αυτών, θα πρέπει να διακρίνουμε εννοιολογικά αν με τον όρο αναγνώριση καλύπτεται το ίδιο νομικό φαινόμενο σε διάφορους κλάδους στους οποίους ο όρος χρησιμοποιείται και να αναρωτηθούμε αν πρόκειται περί του αυτού νομικού φαινομένου (π.χ. η αναγνώριση στο διεθνές δίκαιο ή η ανα- γνώριση, κυρίως, στο ευρωπαϊκό δίκαιο) ή περί παράλληλων ή επάλληλων φαινομένων. Έτσι, εν συντομία, στο δημόσιο διεθνές δίκαιο είναι γνωστή η προβληματική της αναγνωρίσεως κράτους 944 και όχι μόνο. Είναι προφανές ότι, αν και υπάρχουν κοινοί τόποι με την αναγνώριση του ιδ.δ.δ. (κυρίως από τη σκοπιά της προβληματικής της αναγνώρισης), οι δύο προβληματικές εμφανίζουν πολύ έντονες διαφορές (κυρίως λόγω αντικειμένου, δεδομένου ότι άλλο αλλοδαπή ιδιωτική έννομη σχέση, άλλο κράτος). 941. Εντοπίζουμε μια σειρά από «γκρίζες ζώνες» της μεθόδου στο προαναφερθέν άρθρο των Goldstein/Muir Watt, Clunet, op.cit . σε βιβλιογραφία ενότητας. 942. Goldstein/Muir Watt, op.cit. σε βιβλιογραφία ενότητας. 943. Βλ. Lagarde, Mode d’emploi , σ. 495 επ. 944. Βλ. για παράδειγμα στο κλασσικό έργο των Nguen Quoc Dinh/Daillier/Pellet, Droit international public , Paris, LGDJ, 1980, σ. 439 επ. 525 526