ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

378 ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ Στο ευρωπαϊκό δίκαιο, η αναγνώριση χρησιμοποιείται ευρύτατα (π.χ. αναγνώριση διπλωμάτων, νομικών προσώπων κ.λπ. ) με τρόπο, αν όχι ταυτόσημο, πάντως στενότατα παραπλήσιο. Πράγ- ματι, όταν λέμε αναγνώριση, τόσο στο ιδ.δ.δ., όσο και στο ευρωπαϊκό δίκαιο, εννοούμε το ίδιο πράγμα, δηλαδή την προέκταση εννόμων συνεπειών (ή και ιδιοτήτων) πέραν των νομικών συνό- ρων ενός κράτους. Για παράδειγμα, η αναγνώριση αλλοδαπού πτυχίου κράτους Α σημαίνει νομι- κή αναγνώριση της πιστοποίησης ιδιοτήτων του φορέα του πτυχίου στο κράτος Β. Το ίδιο συμβαί- νει και με τον αλλοδαπό γάμο, όταν για παράδειγμα η νομική κατάσταση του νυμφευμένου σε μία έννομη τάξη Α αναγνωρίζεται σε μία έννομη τάξη Β. Με άλλα λόγια, η αναγνώριση εννόμου κατα- στάσεως τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο ιδ.δ.δ. είναι έννοιες, αν όχι απολύτως ταυτόσημες (κυ- ρίως λόγω της τελεολογικής αφετηρίας – στο ευρωπαϊκό η ανάγκη αναγνώρισης είναι εντονότερη λόγω της νομικής κοινότητας δικαίου, ενώ στο ιδ.δ.δ. πλέον «ουδέτερη»), πάντως συνάλληλες. Θα εξεταστούν διαδοχικά η έννοια και το αντικείμενο της μεθόδου αναγνώρισης (Κεφ. 1), η λειτουργία της (Κεφ. 2) και, τέλος, οι διεθνείς πτυχές των δημοσίων πράξεων με ιδι- αίτερη έμφαση στην αναγνώριση της ισχύος τους στην αλλοδαπή (Κεφ. 3).