Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ 50 εποπτεία από το συναλλασσόμενο τρίτο, στις αστικές έννομες σχέσεις δεν συμβάλλονται συχνά πολυπρόσωπα σχήματα, αλλά και όπου υφίστανται τέτοια περίπτωση υπάρχει συνήθως ευχέρεια από το συναλλασσόμενο τρί- το ως προς τη διερεύνηση της ταυτότητας του παρένθετου προσώπου ως τέτοιου ή/και της ύπαρξης και του εύρους της αντιπροσωπευτικής εξου- σίας που αυτό διαθέτει, χωρίς να παρακωλύεται η διαδικασία κατάρτισης της εκάστοτε επιδιωκόμενης σύμβασης. Στις συμβάσεις μέσω των οποίων ιδρύονται έννομες σχέσεις αστικού δικαίου η συναλλακτική επαφή βασίζε- ται ως επί το πλείστον στην προσωπική γνωριμία και στην εμπιστοσύνη με- ταξύ των συναλλασσόμενων, που επιτρέπουν την άμεση επικοινωνία μετα- ξύ των μερών χωρίς ιδιαίτερες δυσχέρειες· oι συναλλαγές που διέπονται κατ’ αρχήν από τους κανόνες του Αστικού δικαίου δεν καταρτίζονται με την ταχύτητα και τον τυποποιημένο τρόπο που συχνά χαρακτηρίζουν τις εμπορικές συναλλαγές και κατ’ επέκταση η ανάγκη για ασφάλεια δικαίου στην πρώτη περίπτωση παρίσταται λιγότερο επιτακτική. Από τις παραπάνω διαπιστώσεις φαίνεται να εκκινεί κατ’ ουσίαν μερίδα της Γερμανικής θεωρίας, που υποστηρίζει ενδιάμεσες λύσεις αναφορικά με την ευθύνη προσώπου στο πεδίο του αστικού δικαίου λόγω της εμφάνισης άλλου ως αντιπροσώπου του. Χαρακτηριστικά, ο Medicus αντιτίθεται στην ακούσια δέσμευση ενός προσώπου από την εμφάνιση άλλου ως αντιπρο- σώπου του στο πεδίο του αστικού δικαίου οριοθετώντας το πλαίσιο εκκα- θάρισης της αντίστοιχης κατάρτισης μιας σύμβασης στη βάση εν στενή εν- νοία ορώμενων ιδιωτικών συμφερόντων των εμπλεκόμενων προσώπων. Συγκεκριμένα, ο διακεκριμένος Γερμανός θεωρητικός υποστήριξε ότι στο πεδίο του αστικού δικαίου η έννομη συνέπεια της αμελούς συμπεριφοράς του αντιπροσωπευόμενου μπορεί να συνίσταται μόνο σε υποχρέωση για αποζημίωση και μάλιστα όπως αυτή προκύπτει στο πλαίσιο των κανόνων που διέπουν το πταίσμα στις διαπραγματεύσεις. Η δε ευθύνη του κυρίου της υπόθεσης θα εδράζεται είτε σε οικείο πταίσμα είτε σε πταίσμα του πα- ρένθετου προσώπου ως βοηθού εκπληρώσεως, ο οποίος στην τελευταία περίπτωση διαβεβαιώνει εσφαλμένα τον τρίτο συναλλασσόμενο για την πληρεξουσιότητά του. 99 Προς την ίδια κατεύθυνση κατατείνει η ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα από δογ- ματική άποψη θέση του Canaris για το ζήτημα, ο οποίος θεωρεί τη φαι- 99. Πρβλ. Allgemeiner Teil des BGB, έκδ. η΄, 2002, σελ. 383 επ.