Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑ: ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ; 51 νόμενη πληρεξουσιότητα ως λόγο ευθύνης που εδράζεται στη δημιουργία εμπιστοσύνης, την οποία ο κύριος της υπόθεσης παράγει με τη συμπερι- φορά του έναντι του τρίτου συναλλασσόμενου. Κατά τον Canaris , οι συ- νέπειες από την πρόκληση της εμπιστοσύνης εξαντλούνται, κατά την εκ- δοχή της φαινόμενης πληρεξουσιότητας στο αστικό δίκαιο, στην κάλυψη του αρνητικού διαφέροντος (“negativer Vertrauenschutz”) και όχι στην αποκατάσταση του διαφέροντος εκπληρώσεως, όπως συμβαίνει για λό- γους αυξημένης ασφάλειας των συναλλαγών στο πεδίο του εμπορικού δί- καιου. Μάλιστα, ο Canaris , για να θεμελιώσει την άποψή του, επιχειρεί να αποκόψει τη φαινόμενη πληρεξουσιότητα από οποιοδήποτε (δικαιοπρακτι- κό) πρότυπο πληρεξουσιότητας απαντά στον αστικό κώδικα υποστηρίζο- ντας ότι η φαινόμενη πληρεξουσιότητα συνιστά, ως επί το πλείστον, μια συναγόμενη ανακοίνωση του κυρίου της υπόθεσης έναντι του τρίτου συ- ναλλασσόμενου —και όχι δήλωση βουλήσεως— αναφορικά με μια ήδη δο- θείσα πληρεξουσιότητα. Υπό αυτή την έννοια, πρόκειται για μια ιδιόμορφη νομική κατασκευή που δεν ακολουθεί έστω και ex lege το σχήμα της δικαι- οπρακτικής πληρεξουσιότητας, άρα και τις συνέπειες από την έλλειψή της, αλλά αποτυπώνει φαινόμενο δικαίου, το οποίο διατηρεί ως τέτοιο τους δι- κούς του κανόνες και χαρακτηριστικά. 100 Επομένως εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι εν προκειμένω η συναρμογή των ενδιαφερόντων στο αστικό δίκαιο διαφέρει ουσιωδώς από εκείνη που απα- ντά συνήθως στο πεδίο των εμπορικών συμβάσεων και γι’ αυτό το λόγο η αναγνώριση της ευθύνης εκπληρώσεως στο Αστικό δίκαιο λόγω ασυνεί- δητης συμπεριφοράς —στη βάση του θεσμού της φαινόμενης πληρεξουσι- ότητας— παραμένει μάλλον ζητούμενο στη Γερμανική θεωρία. Αλλά και ο BGH, που ασχολείται με τη φαινόμενη πληρεξουσιότητα και εκτός του πε- δίου του εμπορικού δικαίου, 101 πολύ συχνά είναι απορριπτικός σχετικά με την εφαρμογή του εν λόγω θεσμού του εμπορικού δικαίου στο αστικό δί- καιο. 100. Πρβλ. ό.π. (υποσ. 9), σελ. 48 επ., 191 επ.· ομοίως Staudinger/Schilken , § 167 αριθ. 37. 101. Πρβλ. παραπ., υποσ. 86.