ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ 17 έκδ. 2006 (σελ. I-LIX+1-1051)· του ιδίου, Η πορεία προς το σύγχρονο ασφαλι- στικό δίκαιο, 2007 (σελ. I-XVI+1-926)· του ίδιου, Ασφαλιστικός Κώδικας, νο- μοθεσία, ερμηνευτικά σχόλια, κριτικές παρατηρήσεις, 3η έκδ. 2012 (σελ. Ι-ΧΙV + 1 – 663) ˙ του ιδίου, (επιμ.) Ασφαλιστική σύμβαση. Κατ’ άρθρο ερμηνεία του ν. 2496/1997, 2014 ( σελ. Ι-ΧΧΙΙΙ + 1-566) ˙ Α. Σινανιώτη- Μαρούδα, Ασφαλιστι- κό Δίκαιο, 2η εκδ. 2017 (σελ. 344). Θ. Χατζηγάγιου, Ιδιωτικό Ασφαλιστικό Δί- καιο, 2009 (σελ, 1-485)· Χατζηνικολάου-Αγγελίδου, Ιδιωτικό ασφαλιστικό δί- καιο, 3η έκδ. 2012 (σελ. Ι-ΧΧΙV+362)· της ιδίας, Ασφαλιστική σύμβαση, 2000 (σελ. Ι-ΧΧ+1-362). 1.9. Ιστορικά Η ιδέα της μετάθεσης του κινδύνου απ’ αυτόν που τον απειλεί σε άλλον που τον αναλαμβάνει επαγγελματικά εφαρμόζεται από αρχαιοτάτων χρόνων, ήταν γνωστή στους εμπόρους της αρχαίας Ελλάδας και γνώριζε μάλιστα και κάποια ρύθμιση από το αρχαίο αττικό δίκαιο . Όμως, στη σύγχρονη μορφή της η ασφά- λιση, κατά την οποία διακρίθηκε από το τυχερό παίγνιο χάρη στην εφαρμογή του κανόνα του μεγάλου αριθμού και της μεθόδου του κατακερματισμού του κινδύνου, εμφανίστηκε τον 18ο αιώνα. Αρχικά διαδόθηκε η θαλάσσια ασφάλιση και αργότερα η χερσαία και η ασφάλιση ζωής. Ακολούθησε η ασφάλιση αστικής ευθύνης και οι λοιποί σύγ- χρονοι κλάδοι, με τους οποίους ασκείται σήμερα. 17

RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=