ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

Οι Διεθνείς Συμβάσεις για την Αυτόματη Ανταλλαγή Φορολογικών Πληροφοριών 104 κατά καιρούς εισήχθησαν στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία νομοσχέδια για την κατάργηση της, ο αριθμός των χωρών που υπογράφουν σήμερα Συμφωνίες τύπου FATCA με τις ΗΠΑ για την αυτόματη ανταλλαγή πλη- ροφοριών αυξάνεται διαρκώς. Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί τη μετατροπή της FATCA από ένα μονομερές σε ένα πολυμερές 153 πρότυπο ανταλλαγής πληρο- φοριών, το οποίο αναπτύχθηκε με σκοπό την ενίσχυση σε διεθνές επίπεδο της φορολογικής διαφάνειας και κατ’ επέκταση της φορολογικής ισότητας και της φορολογικής δικαιοσύνης . Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί η τάση υιοθέτησης νομοθετημάτων ή Συμφωνιών του τύπου της FATCA από άλλα κράτη. Ως παιδιά της FATCA έχουν χαρακτηριστεί οι συμφωνίες που υπέγραψε το Ηνωμένο Βασίλειο με έναν αριθμό περιοχών που εξαρτώνται από το Βρετανικό Στέμμα (Τζέρσεϊ, Γκέρνσεϊ, Νήσος του Μαν), καθώς και υπεράκτια εδάφη (Ανγκίλα, Νησιά Κέυμαν, Βερ- μούδες, Μονσεράτ, Τούρκς και Κάικος, Γιβραλτάρ, Βρετανικές Παρθένες Νήσοι), ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Γαλλία, η οποία εξετάζει μια μικρή FATCA 154 , με στόχο την αποκάλυψη υπεράκτιων trusts 155 . Η αμερικανική νομοθεσία της FATCA, λοιπόν, παρά τις αρχικές επικρίσεις, φαί- νεται πλέον να αντιμετωπίζεται από πολλά κράτη ως πηγή έμπνευσης στις προσπάθειες τους για πάταξη της διεθνούς φοροδιαφυγής, αλλά και ως ευ- καιρία για την καθιέρωση ενός παγκόσμιου προτύπου αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση μιας διευρυμένης διεθνούς φορολογικής συνεργασίας. Επίσης, είναι γεγονός ότι η νομοθεσία της FATCA επιτάχυνε τις προσπάθειες σε παγκόσμιο επίπεδο για τη σύναψη διμερών και πολυμερών συμβάσεων για την αυτόματη ανταλλαγή φορολογικών πληροφο- ριών, ενώ αποτέλεσε τη βάση για τη διαμόρφωση του Παγκόσμιου Προτύπου για την αυτόματη ανταλλαγή χρηματοοικονομικών πληροφοριών σε φορολο- γικά θέματα του ΟΟΣΑ. 153. Θεοχαροπούλου, ό.π., σελ. 307, Marino, ό.π., Νo. 6. 154. Marino, ό.π., Νo. 6.3. 155. Θεοχαροπούλου, ό.π., σελ. 309.