Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΔΟΧΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ

Η εξέταση της νομικής θέσης του αναδόχου δημοσίας συμβάσεως 77 να θεωρείται ότι η έναντι τρίτων [προφανώς των μη επιλεγέντων διαγωνιζομέ- νων] συμπεριφορά της αναθέτουσας αρχής είναι σύμφωνη προς το ενωσιακό δίκαιο ύστερα από τη σύναψη τέτοιων συμβάσεων, διότι άλλως συρρικνώνεται το περιεχόμενο των διατάξεων της Συνθήκης ΕΚ περί δημιουργίας της εσωτε- ρικής αγοράς. Περαιτέρω, το άρθρο 2, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 89/665, αφορά την αποκατάσταση την οποία ο θιγείς από παράβαση δι- απραχθείσα εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής μπορεί να επιτύχει από την αρχή αυτή. Ωστόσο, λόγω της εξειδίκευσής της, η διάταξη αυτή δεν μπορεί να θεω- ρηθεί ότι διέπει και τη σχέση μεταξύ ενός κράτους μέλους και της Κοινότητας, η οποία εμπίπτει στο πλαίσιο των άρθρων 226 ΕΚ (νυν 258 ΣΛΕΕ) και 228 ΕΚ (νυν 260 ΣΛΕΕ). Το Δικαστήριο δεν αντιλαμβάνεται τις οδηγίες περί σύναψης δημοσί- ων συμβάσεων ως απλές τυπικές ρυθμίσεις για την κατάρτιση σύμβασης, αλλά τονίζει και τον σκοπό τους που συνίσταται στην πραγματοποίηση της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών και της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων. Ως εκ τούτου, η παράβαση των οδηγιών δεν εξαντλείται με τη σύναψη της σύμβασης, αλλά διαρκεί έως ότου η σύμβαση εκτελεσθεί πλήρως ή λήξει κατ’ άλλο τρόπο. Επομένως, για να μη καταστεί η νομολογία αυτή νεκρό γράμμα, η παράβαση που διαπιστώθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας λόγω παράβασης πρέπει να εξα- λειφθεί μέσω της παύσης ισχύος της αντίστοιχης σύμβασης 122 . Επομένως, « η συμμόρφωση προς τις αποφάσεις του Δικαστηρίου » και « η αποτελεσματική ένδικη προστασία των δικαιωμάτων που αντλούνται από το ενωσιακό δίκαιο » (ΣτΕ 557/2014, σκέψεις 4 και 5) στο στάδιο της εκτέλεσης της σύμβασης αφορούν μέτρα των κρατικών αρχών που συνδέονται με την τύχη της σύμβασης και την προστασία των τρίτων σε σχέση με αυτή. Σκοπός των μέτρων αυτών είναι να εξασφαλιστεί η πλήρης αποτελεσματικότητα του ενωσιακού δι- καίου με την επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων για τις παραβιάσεις της υποχρέ- ωσης διαφάνειας και με την αποτροπή επικείμενης παραβίασής της. Συναφώς, η έκδοση διαταγής περί λύσης της σύμβασης είναι, προφανώς, η κύρωση που μπορεί να εξασφαλίσει με τον καλύτερο τρόπο την αποτελεσματικότητα του ενωσιακού δικαίου και την προστασία των δικαιωμάτων των ιδιωτών. Τούτο, ιδίως, στην περίπτωση ιδιαίτερα σοβαρής παράβασης διατάξεων του ενωσιακού δικαίου, όπως αυτές που απαιτούν τη δέουσα δημοσιότητα ή τη διεξαγωγή δια- γωνισμού. Προς τον σκοπό αυτόν, το εθνικό δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψη του τις διατάξεις που υιοθέτησε ο ενωσιακός νομοθέτης με το άρθρο 2δ, το οποίο προστέθηκε με την οδηγία 2007/66/ΕΚ, σύμφωνα με το οποίο, τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε μια σύμβαση να κηρύσσεται ανενεργή εφόσον έχει ανατε- θεί χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ, ή αν ο προσφέρων ο οποίος ασκεί προσφυγή στερήθηκε της δυνατότητας άσκησης προσυμβατικών διαδικασιών προσφυγής. Το άρθρο 2ε που προστέθη- κε με την οδηγία 2007/66/ΕΚ επιτρέπει στα κράτη μέλη να προβλέπουν εναλλα- κτικές κυρώσεις οι οποίες επιβάλλονται συνυπολογιζομένης, μεταξύ άλλων, της 122. Arrowsmith S., A guide to the Procurement Cases of the Court of Justice, Earlsgate press, 1992.