ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΕ ΕΙΔΙΚΗ ΕΠΟΠΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ | 163 οντότητας συγκρίνονται με τα διαθέσιμα εποπτικά κεφάλαια της οντότητας. Αυτό εξασφαλίζει τουλάχιστον ότι οι κίνδυνοι σε κάθε μια ρυθμιζόμενη οντότητα καλύ- πτονται από τις κεφαλαιακές απαιτήσεις του αντίστοιχου τομέα. Σε επίπεδο ομίλου τα διαθέσιμα κεφάλαια, μετά την αφαίρεση της λογιστικής αξίας των συμμετοχών και οποιουδήποτε ελλείμματος στις κεφαλαιακές απαιτήσεις κάθε οντότητας, πρέ- πει να είναι μεγαλύτερα από το άθροισμα των απαιτήσεων φερεγγυότητας κάθε ρυθμιζόμενης και μη ρυθμιζόμενης οντότητας του ομίλου. Μια τρίτη προσέγγιση της λογιστικής ενοποίησης (accounting consolidation methods), καθορίζει ότι το συνολικό κεφάλαιο του ομίλου πρέπει να είναι μεγαλύτερο από τις απαιτήσεις φε- ρεγγυότητας όλων των οντοτήτων του ομίλου. Οι τρείς εναλλακτικοί τρόποι υπο- λογισμού των κεφαλαιακών απαιτήσεων δείχνουν τη συμπληρωματική εποπτεία, στη οποία υπόκειται όταν ένας όμιλος χαρακτηρισθεί ΧΟΕΔ. 6.4. Άμεσοι περιορισμοί στον βαθμό αποδοχής κινδύνων – Μεγάλα Χρηματοδοτικά Ανοίγματα Ο John Maynard Keynes (1883-1946) είχε πει κάποτε ότι αν χρωστάς σε τράπεζα 1000 λίρες, αυτό είναι πρόβλημά σου, αλλά αν χρωστάς 1 εκατ. λίρες αυτό είναι πρόβλημα της τράπεζας. Σχεδόν ένας αιώνας αργότερα, η παρατήρηση εξακολου- θεί να ισχύει, αν και το μέγεθος του δανείου που ενδεχομένως προκαλεί πρόβλημα σε μια σύγχρονη τράπεζα είναι μεγαλύτερο του 1 εκατ. λιρών. Όσο η έκθεση μιας τράπεζας σε ένα συγκεκριμένο δανειολήπτη αυξάνεται τόσο αυξάνεται και ο κίν- δυνος για την τράπεζα. Όμως, οι τράπεζες αντιμετωπίζουν επίσης αυξημένο κίν- δυνο εάν επιδεινωθεί η πιστοληπτική ικανότητα πολλών διαφορετικών, αλλά στε- νά συνδεδεμένων, δανειοληπτών. Για παράδειγμα, οι φαινομενικά ξεχωριστοί δα- νειολήπτες μπορεί να είναι θυγατρικές της ίδιας μητρικής εταιρείας ή να ανήκουν στο ίδιο άτομο ή ομάδα ατόμων. Αν ένας από τους δανειολήπτες αθετήσει τις υπο- χρεώσεις του, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να συμβεί το ίδιο με τους υπόλοι- πους δανειολήπτες. Περαιτέρω, ο κίνδυνος για μια τράπεζα ενδεχομένως αυξάνει αν επιδεινωθεί η πιστοληπτική ικανότητα μη άμεσα συνδεδεμένων δανειοληπτών, οι οποίοι όμως δραστηριοποιούνται στο ίδιο επιχειρηματικό ή βιομηχανικό τομέα. Όλα ταπαραπάνωκαταδεικνύουν τον κίνδυνοσυγκέντρωσης (concentration risk) που αντιμετωπίζει μια τράπεζα. Ο κίνδυνος συγκέντρωσης μπορεί να δημιουργηθεί από: (i) ανοίγματα σε συγκεκριμένους δανειολήπτες ή ομάδες συνδεδεμένων δανειο- ληπτών (single name concentration), και (ii) ανοίγματα σε σημαντικές ομάδες αντισυμβαλλομένων, των οποίων η πιθανό- τητα αθέτησης επηρεάζεται από κοινούς παράγοντες (sectoral concentration), όπως ο κλάδος δραστηριότητας, το μακροοικονομικό περιβάλλον, η γεωγρα- φική θέση, το νόμισμα, η χρησιμοποίηση κοινών τεχνικών μετάθεσης κινδύ- νου, μεταξύ άλλων.