ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

8 ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ Οι συνηθέστεροι νομοθετικοί περιορισμοί των συνδικαλιστικών ελευθεριών αναφέρονται στην αναγνώριση ιδιαίτερων δικαιωμάτων σε ορισμένες μόνο συν- δικαλιστικές οργανώσεις και στην επιβολή ορισμένων γενικών κανόνων λειτουρ- γίας τους. Α) Η νομοθετική αναγνώριση δικαιωμάτων σε ορισμένες (αντιπροσωπευτικές) οργανώσεις Ο νομοθέτης, όπως σημειώθηκε παραπάνω, οφείλει να σέβεται την αρχή της πολ- λαπλότητας. Δεν επιτρέπεται έτσι, στο πλαίσιο της αρχής αυτής, να μεταχειρίζεται ευνοϊκά συγκεκριμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις, παραχωρώντας, μόνο σε αυ- τές, ιδιαίτερα δικαιώματα. Διαφορετικό, όμως, είναι το ζήτημα της παραχώρησης ιδιαίτερων δικαιωμάτων στις αντιπροσωπευτικότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το σύγχρονο κοινωνι- κό κράτος έχει παραχωρήσει στις συνδικαλιστικές οργανώσεις διάφορα δικαιώμα- τα ευρύτερης, πέραν των μελών, εκπροσώπησης αλλά και συμμετοχής τόσο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, όσο και σε άλλους δημόσιους οργανισμούς. Είναι έτσι ανα- γκαίο τα δικαιώματα αυτά να ασκούνται από αποδεδειγμένα υπεύθυνες οργανώ- σεις, οι οποίες θα εκφράζουν τα συμφέροντα όχι απλά των μελών τους, αλλά γενι- κότερα, της επιχείρησης, του επαγγέλματος ή του κλάδου που εκπροσωπούν. Έτσι, μια περιθωριακή συνδικαλιστική οργάνωση δεν μπορεί να εκφράζεται με το ίδιο κύρος με μια άλλη οργάνωση που συσπειρώνει όλους ή την πλειοψηφία μιας κα- τηγορίας εργαζομένων 1 . Περαιτέρω, άλλα δικαιώματα τα οποία παραχωρούνται, συνεπάγονται σημαντικό οικονομικό κόστος, οπότε δεν κρίνεται σκόπιμο να πα- ραχωρούνται αδιακρίτως σε οποιαδήποτε οργάνωση (π.χ. συνδικαλιστικές άδειες, παραχώρηση γραφείων ή σύγκληση συνελεύσεων στην επιχείρηση). Μία τέτοια ευνοϊκότερη μεταχείριση των αντιπροσωπευτικότερων οργανώσεων δεν θεω- ρείται, κατ΄ αρχήν, ότι προσκρούει στις αρχές της συνδικαλιστικής ελευθερίας, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι η αντιπροσωπευτικότητα αυτή συνδέεται με γενικά και αφηρημένα κριτήρια τα οποία δεν θα είναι αυθαίρετα, αλλά θα συνδέονται με την ικανότητα υπεύθυνης εκπροσώπησης των εργαζομένων 2 . Σε κάθε περίπτωση, η αναγνώριση της ιδιότητας της αντιπροσωπευτικής οργάνω- σης θα πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αφήνει σημαντικό πεδίο δράσης και στις λεγόμενες μη αντιπροσωπευτικές οργανώσεις. Και αυτές οι τελευταίες θα πρέπει να διατηρούν τις αρμοδιότητες οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα της συνδι- καλιστικής δράσης, όπως αρμοδιότητες διεκδίκησης και υπεράσπισης των δικαιω- μάτων των μελών τους 3 . Ιδιαίτερης σημασίας είναι, εν προκειμένω, η ικανότητα σύναψης συλλογικής σύμ- βασης εργασίας. Και στην περίπτωση αυτή απαιτείται ιδιαίτερη σοβαρότητα και 1. G. Auzero-D. Baugard-E. Dockès , Droit du travail, ό.π., 1235. 2. Ι. Κουκιάδης , ό.π., 279 επ. B.I.T., La liberté syndicale, ό.π., no 346 επ. 3. Ι. Κουκιάδης , ό.π., 281. B.I.T., La liberté syndicale, ό.π., no 346 επ.