ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 9 υπευθυνότητα εκ μέρους της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, ιδι- αίτερα όταν η συλλογική σύμβαση δεν δεσμεύει μόνο τα μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης, αλλά όλους τους εργαζόμενους που υπάγονται στο πεδίο ισχύος της. Ο νομοθέτης (άρθρο 6 παρ. 2 ν. 1876/1990), παραχωρώντας στην αντιπροσωπευ- τικότερη οργάνωση εργαζομένων την ικανότητα συνάψεως συλλογικών συμβάσε- ων εργασίας, υιοθέτησε ως μοναδικό κριτήριο το ποσοτικό στοιχείο της μαζικότη- τας και πιο συγκεκριμένα τον αριθμό των εργαζομένων που ψήφισαν στις τελευ- ταίες εκλογές για την ανάδειξη διοίκησης 1 . Θα πρέπει, τέλος, να σημειωθεί ότι άλλα σημαντικά συνδικαλιστικά δικαιώματα δεν τα εξαρτά, και ορθά, η έννομη τάξη από καμία προϋπόθεση, όπως π.χ. το δι- καίωμα κήρυξης απεργίας, ανάρτησης πίνακα ανακοινώσεων στην επιχείρηση, δι- ανομής ανακοινώσεων κλπ. Β) Η επιβολή κανόνων δημοκρατικής λειτουργίας Ιδιαίτερος προβληματισμός μπορεί να αναπτυχθεί σχετικά με τα όρια της δυνατό- τητας του νομοθέτη να παρεμβαίνει στην εσωτερική αυτονομία των συνδικαλιστι- κών οργανώσεων, προκειμένου να επιβάλει ορισμένες βασικές αρχές δημοκρα- τικής λειτουργίας . Με μια τέτοια παρέμβαση περιορίζεται η εσωτερική αυτονομία των οργανώσεων, υπό την επίκληση, βεβαίως, του γενικότερου δημοσίου συμφέ- ροντος. Η παρέμβαση εκδηλώνεται με τη μορφή κανόνων δημοσίας τάξεως, οι οποίοι κα- θορίζουν υποχρεωτικά το περιεχόμενο των καταστατικών των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η ανάγκη της προστασίας της δημοκρατίας στο εσωτερικό αυτών των οργανώσεων αποτελεί το συνήθως επικαλούμενο λόγο για μία τέτοια παρέμ- βαση. Τίθεται όμως συχνά το ερώτημα εάν η δημοκρατική δομή των οργανώσε- ων αποτελεί υπόθεση των ίδιων των ενδιαφερομένων ή, αντίθετα, και ζήτημα το οποίο ενδιαφέρει ιδιαίτερα την πολιτεία, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να λάβει τα κατάλληλα μέτρα 2 . Ομοίως, τίθεται το ερώτημα εάν η αυτονομία των οργανώσεων και η διαφορετικότητά τους θα πρέπει να υπερισχύει έναντι μιας έννοιας «δημο- κρατικής» λειτουργίας η οποία επιλέγεται από το νομοθέτη. Στη χώρα μας γίνεται γενικότερα αποδεκτή μια τέτοια παρέμβαση του νομοθέτη. Η δημοκρατική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων θεωρείται προϋ- πόθεση της ομαλής άσκησης της συνδικαλιστικής ελευθερίας 3 . Συνεπώς, τέτοιες παρεμβάσεις πρέπει να θεωρούνται όχι ως περιορισμοί της ελευθερίας αυτής, αλλά αντίθετα ως θεσμικές εγγυήσεις της, με τις οποίες το Κράτος οφείλει, σύμφω- να με το Σύνταγμα, να διασφαλίζει την άσκησή της 4 . Η αναγνώριση της συνδικαλι- 1. Για το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής βλ. παρακάτω σ. 60. 2. I. Κουκιάδης , ό.π., 171 επ. 3. Α. Στεργίου , Η εσωτερική Δημοκρατία στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Τα όρια στην παρέμ- βαση του νομοθέτη, ΕΕργΔ 2016, 761. Α. Καζάκος , ό.π., 181. 4. B.I.T., La liberté syndicale, ό.π., no 399.