68
ΤΕΧΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ
σματα, τα οποία και προσδίδουν την απαραίτητη πληροφορία στον εξεταστή
καθώς και στους λήπτες αποφάσεων, περί της δυνατότητας υλοποίησης ή όχι
του εξεταζόμενου έργου. Οι έξι αυτές διεργασίες έχουν συγκεκριμένη σύνδε-
ση και ροή εκτέλεσης, ενώ στο σύνολό τους αποτελούν τα βασικά τμήματα μί-
ας ΑΚΟ. Το διάγραμμα ροής, που περιλαμβάνει το σύνολο των διεργασιών για
την ανάπτυξη της ΑΚΟ, παρουσιάζεται στο σχήμα 4.1.
Γενικότερα, άλλες υφιστάμενες μέθοδοι αξιολόγησης έργων, οι οποίες δύ-
ναται να χρησιμοποιηθούν, είναι οι παρακάτω:
Ανάλυση κόστους αποτελέσματος (Cost - Effectiveness Analysis-CEA)
Πολυκριτηριακή ανάλυση (Multi – Criteria Analysis - MCA)
Ανάλυση οικονομικού αποτελέσματος (Economic Impact Analysis-EIA)
Οι συγκεκριμένες αναλύσεις έχουν μεγάλη χρησιμότητα κατά το στάδιο
αξιολόγησης ενός έργου και ιδίως για τη λήψη απόφασης περί της πρόκρισης
της βέλτιστης εναλλακτικής δυνατότητας, αφού χρησιμοποιούνται κυρίως για
τη σύγκριση διαφορετικών έργων.
Ειδικά για τα έργα διαχείρισης αποβλήτων, υφίστανται δημοσιευμένες με-
λέτες για την υποστήριξη της λήψης αποφάσεων (Çelik et. al, 2010), ενώ εκτός
από την ΑΚΟ, άλλες μέθοδοι είναι η αξιολόγηση του κύκλου ζωής (Life-Cycle
Assessment) (Scipioni et. al, 2009), η πολυκριτηριακή ανάλυση (Multi-criteria
Analysis) (Morrissey and Browne, 2004), καθώς και η πολυκριτηριακή αξιολό-
γηση με ανάλυση των κινδύνων (risk-based multi-criteria assessment: RBMCA)
(
Κarmperis
et
al., 2011a). Εντούτοις, η ΑΚΟ διακρίνεται, καθώς περιλαμβάνει
εκτός των άλλων και την αξιολόγηση των εναλλακτικών μεθόδων υλοποίη-
σης ενός έργου διαχείρισης αποβλήτων (Lavee, 2010; Aye and Widjaya, 2006).
Εξάλλου, η αξιολόγηση εναλλακτικών έργων και προγραμμάτων συνίσταται
στον εντοπισμό της εναλλακτικής πρότασης με την μεγαλύτερη βαθμολογία
στην διαφορά του οφέλους με το κόστος (Nagel, 1983; Wedley et. al, 2001) και
ειδικότερα με την χρήση διαφορετικών κριτηρίων, σύμφωνα με το ειδικό βά-
ρος έκαστου κριτηρίου (Benedetti et. al, 2008). Επιπλέον, η ΑΚΟ περιλαμβάνει
την αξιολόγηση των κινδύνων, μέσω της οποίας διασφαλίζεται η βιωσιμότητα
του εξεταζόμενου έργου (Butt et. al, 2008).
