ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

231 Άρθρο 235 - Δωροληψία υπαλλήλου ΟΕΚ ( ΑΠ 2059/2004 , ΠοινΛογ 2004, σ. 2557), ο Καθηγητής ΑΕΙ ή ΤΕΙ ( ΑΠ 534/1998 , ΠΧρ 1999, σ. 30), ο Αξιωματικός μέλος Επιτροπών ( ΑΠ 1826/1992 , Υπερ 1993, σ. 557), ο υπάλληλος της Ε.Ε. ( ΑΠ 1010/2005 , ΠΧρ 2006, σ. 122) κ.λπ. β) Το αντικείμενο του εγκλήματος. Ιδεατό αντικείμενο στο άρ. 235 ΠΚ, που εξατομι- κεύει το προσβαλλόμενο έννομο αγαθό, είναι η συγκεκριμένη υπηρεσία , την οποία κηλιδώνει με την πράξη του ο δράστης. γ) Η πράξη της προσβολής του εννόμου αγαθού. Αυτή εμφανίζεται στο άρ. 235 ΠΚ με επτά μορφές , ήτοι.: αα) με τη μορφή της απαίτησης από τον υπάλληλο, άμεσα ή με τη μεσολάβηση τρίτου, για τον εαυτό του ή για άλλον ωφελήματος οποιασδήποτε φύσης για ενέργεια ή παράλειψή του σε σχέση με την άσκηση των καθηκόντων του, μελλοντι- κής ή ήδη τελειωμένης (α΄ μορφή τέλεσης, παρ. 1), ββ) με τη μορφή της λήψης από τον υπάλληλο, άμεσα ή με τη μεσολάβηση τρίτου, για τον εαυτό του ή για άλλον ωφελή- ματος οποιασδήποτε φύσης για ενέργεια ή παράλειψή του σε σχέση με την άσκηση των καθηκόντων του, μελλοντική ή ήδη τελειωμένη (β΄ μορφή τέλεσης, παρ. 1), γγ) με τη μορφή της αποδοχής από τον υπάλληλο υπόσχεσης για την λήψη τέτοιου ωφελήματος κ.λπ . (γ΄ μορφή τέλεσης, παρ. 1), δδ) με τη μορφή της αντίθεσης της σχετικής ενέργειας ή παράλειψης του υπαιτίου στα καθήκοντά του (δ΄ μορφή τέλεσης, παρ. 2). ε) με τη μορφή της απαίτησης ή λήψης κ.λπ . αθέμιτης παροχής περιουσιακής φύσης από δράστη επωφελούμενο εκ της ιδιότητός του (ε΄ μορφή τέλεσης, παρ. 3), στ) με τη μορφή της μη αποτροπής από προϊσταμένους ή επιθεωρητές κ.λπ ., κατά παράβαση του υπηρεσιακού τους καθήκοντος επιμέλειας, προσώπων που τελούν υπό τις εντολές ή τον έλεγχό τους από την τέλεση κάποιας από τις αποδοκιμαζόμενες στον νόμο πράξεως (στ΄ μορφή τέ- λεσης, παρ. 4) και ζζ) με την μορφή της τέλεσης δωροληψίας από τα πρόσωπα και υπό τις συνθήκες που μνημονεύονται στην παρ. 5 (ζ΄ μορφή τέλεσης, παρ. 5) αα) Απαίτηση από τον υπάλληλο, άμεσα ή με την μεσολάβηση τρίτου, για τον εαυτό ή για άλλον, αθέμιτου ωφελήματος οποιασδήποτε φύσης για ενέργεια ή παράλειψή του, μελλοντική ή ήδη τελειωμένη, σε σχέση με την άσκηση των καθηκόντων του (α΄ μορφή τέλεσης, παρ. 1) Απαίτηση υπάρχει, όταν ο υπάλληλος από μόνος του ζητάει ωφελήματα για να ασκήσει τα καθήκοντά του. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσει και ο πολίτης για να στοιχει- οθετηθεί η έννοια της απαίτησης. Αρκεί ότι η απαίτηση του υπαλλήλου έγινε γνωστή στον πολίτη ( ΑΠ 1382/2001 , ΠοινΛογ 2001, σ. 1896). Η σχετική απαίτηση του υπαλλήλου μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο . Επομένως μπορεί να προκύπτει και συμπερασματικά από τη συμπεριφορά του υπαλλήλου, φτάνει βέβαια η συμπεριφορά του τελευταίου να μην αφήνει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό (βλ. ΣυμβλΠλημΚαβ 73/1996 , Αρμ. 1997, σ. 407. Όμοια Η. Αναγνωστόπουλος , Παρατηρή- σεις στην ΠεντΕφΔωδ 42/1996 , ΠΧρ 1997, σ. 1054. Μ. Μαργαρίτης , ΠΚ, σ. 631 αριθμ. 8. Ν. Μπιτζιλέκης , Υπηρεσιακά εγκλήματα, σ. 183 επ. Κ. Χατζηκώστας , ό.π., ΠΧρ 2007, σ. 585). Παράδειγμα : Ο υπάλληλος δεν ζητάει απερίφραστα χρήματα από τον πολίτη, από τα λεγόμενά του όμως προκύπτει σαφώς ότι θέλει χρήματα για να διεκπεραιώσει την υπό- 11 12 13 14 15