ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΗΣ

10 Διασταυρώσεις πολιτικής και διοικητικής δίκης μία πλευρά, η ορθότητα της δικανικής κρίσης, ενώ, από την άλλη πλευρά, κατοχυ- ρώνεται και η ασφάλεια δικαίου 3 . Το τυπικό δεδικασμένο υπό την έννοια αυτή δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη δικονομική θεώρηση του δεδικασμένου, σύμφωνα με την οποία το τελευταίο λειτουργεί αποτρεπτικά για τον μελλοντικό δικαστή, ώστε ο τελευταίος να μην ασχοληθεί εκ νέου με την ίδια διαφορά 4 . Για αυτό το λόγο, άλ- λωστε, και η ανατροπή δεδικασμένου και η ακόλουθη αναβίωση εκκρεμούς δίκης θεωρείται αντισυνταγματική 5 . Όριο του τυπικού δεδικασμένου αποτελεί ό,τι αποτέ- λεσε αντικείμενο της οικείας δίκης και κρίθηκε δεσμευτικά. Έτσι, μη προταθέντες ισχυρισμοί των διαδίκων εκφεύγουν της δράσης του τυπικού δεδικασμένου εμπί- πτοντας στο ουσιαστικό 6 , 7 . Αντίστοιχη είναι η θεώρηση των πραγμάτων και στο πεδίο της διοικητικής και φο- ρολογικής δίκης. Τυπικό δεδικασμένο παράγεται από τις τελεσίδικες και ανέκκλη- τες αποφάσεις, όσες, δηλαδή, δεν προσβάλλονται με έφεση ή ανακοπή ερημοδι- κίας, αν και μπορούσαν να προσβληθούν, και όσες, ταυτόχρονα, δεν εκκαλούνται λόγω ποσού 8 . Έτσι, τυπικό δεδικασμένο γεννάται, εάν απόφαση φορολογικής αρ- 3. Ε. Ποδηματά , Δεδικασμένο, Αντικειμενικά όρια ιδίως επί ενστάσεων,Τόμος Ι, 2002, 13-14· Π. Αρβανι- τάκης , Τα χρονικά όρια του δεδικασμένου, 1995, 23-24. 4. Σ. Κουσούλης , Η δέσμευση τρίτων από το δεδικασμένο, 2007, 14-15. 5. Κ. Χρυσόγονος , Συνταγματικό Δίκαιο, 2014, 372. 6. Π. Αρβανιτάκης , Τα χρονικά όρια του δεδικασμένου, ό.π., 148-149. 7. Σε μία ιδιότυπηαπόδοση της έννοιας του τυπικούδεδικασμένου είχε προχωρήσει ηΑΠΟλ 49/2005 (Ελ- λΔνη2006, 80 επ.)· σύμφωναμε την απόφασηαυτή, ισχυρισμοί, οι οποίοι απορρίφθηκανως απαράδε- κτοι στη δίκη περί την εκτέλεση, επειδή δεν αποδείχθηκαν παραχρήμα, δηλαδή με έγγραφο ή με δι- καστική ομολογία, μπορούν να προταθούν εκ νέου σε νέα δίκη περί την εκτέλεση κατά το άρθρο 933 ήσε δίκη αποζημιωτικού χαρακτήρα με βάση το άρθρο 914Α.Κ. ή, επικουρικά, με βάση το άρθρο 904 Α.Κ., χωρίς τούτο νααποκρούεται από τοδεδικασμένο του άρθρου 330 ΚΠολΔ· ηανωτέρωνομολογία απέδωσε στην απόφαση, ηοποίααπέρριψεως απαράδεκτους ισχυρισμούς κατά της απαίτησης, επει- δή δεν αποδείχθηκαν με έγγραφο ή δικαστική ομολογία, κατά το άρθρο 933§4 ΚΠολΔ (ήδη 933§5) ένα τυπικό δεδικασμένο (βλ. για τη νομολογία αυτή Κ. Μακρίδου/Χ. Απαλαγάκη/Γ. Διαμαντόπουλος , Πο- λιτικήΔικονομία, 2η εκδ., 2018, 381). Εν προκειμένω, όμως, δεν πρόκειται για τυπικόδεδικασμένο υπό την εδώ εξεταζόμενη έννοια, αλλά για μία ιδιότυπη μορφή δικονομικού δεδικασμένου , αφού οι ισχυ- ρισμοί κατά της απαίτησης δεν αποδείχθηκαν κατά τη νομοτυπική μορφή, την οποία εισάγει η διάτα- ξη του άρθρου 933 § 5 ΚΠολΔ. Εφόσον ο οφειλέτης δύναται να αποδείξει σε μεταγενέστερο στάδιο τον σχετικό ισχυρισμό του στο πλαίσιο μίας αποζημιωτικής αγωγής, όπου δεν απαιτείται παραχρή- μα απόδειξή του (άρα ο αμυντικός ισχυρισμός αποδεικνύεται ακόμα και με μάρτυρες), δεν εμποδίζε- ται προς τούτο από το δικονομικό δεδικασμένο της απόφασης στη δίκη της ανακοπής. Ηδίκη του άρ- θρου 933 απαιτεί μία ταχύτητα και η § 5 εξυπηρετεί την ταχεία περάτωση της σχετικής δίκης, οι ισχυ- ρισμοί, όμως, του οφειλέτη κατά της απαίτησης δεν εξετάσθηκαν εκτενώς. 8. Κ. Φινοκαλιώτης , Φορολογικό Δίκαιο, ό.π., 844. Τούτο, δε, ισχύει συνολικά για τη διοικητική δίκη· βλ. Π. Δαγτόγλου , Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, ό.π., 648· Μ. Μουστάκας , Η αρχή ne bis in idem, ό.π., 70· Α. Τσιρωνάς , Οι συγκρούσεις λειτουργικών και δικαιοδοσιών και η επίλυσή τους από το Ανώτατο Ει- δικό Δικαστήριο, ό.π., 355· Ε. Πρεβεδούρου , Η κατάργηση της διοικητικής δίκης, 2012, 51· ΔΕφΑθ