ΕΣΔΑ ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ

82 | ΕΣΔΑ και ίδρυση της συγγένειας τοκετού καθεαυτό, αλλά από τη γνώση του από τον πατέρα 346 . Η δεύτερη προσέγγιση υιοθετείται από το μεγαλύτερο μέρος της νομολογίας των τελευταίων ετών 347 . Διαφορετικό είναι το ζήτημα της έναρξης της πενταετούς προθεσμίας από τη γνώση και των περιστατικών από τα οποία προκύπτει ότι η σύλληψη του παιδιού δεν έγινε από τον πατέρα. Η έναρξη της εν λόγω προθεσμίας από το συγκεκριμένο χρονικό σημείο δεν φαίνεται να γίνεται δεκτή στην ελληνική νομολογία 348 . Μάλιστα η σχετική προσέγγιση έχει κατακριθεί στη θεωρία ως «άδικη» και έχει προταθεί η τροποποίησή της 349 . Πράγματι, η παραπάνω πενταετής προθεσμία δημιουργεί, από πρώτη άπο- ψη, την εντύπωση ενός άκαμπτου χρονικού περιορισμού, υπό την έννοια ότι για την έναρξή της δεν διαδραματίζει κανένα ρόλο το χρονικό σημείο στο οποίο ο πατέρας έμαθε ότι δεν έχει βιολογικό δεσμό με το παιδί. Ο πατέρας δύναται καταρχήν να προ- σβάλει την πατρότητα, όμως το σχετικό δικαίωμα μπορεί να αποσβεσθεί πριν εκείνος μάθει την ανυπαρξία του βιολογικού δεσμού με το παιδί του και, άρα, την ίδια την ύπαρξη του δικαιώματος. Η γνώση των περιστατικών που συνηγορούν κατά της πατρότητας λαμβάνεται υπόψη για την έναρξη διετούς προθεσμίας σε άλλες έννομες τάξεις, όπως π.χ. στο γερμανικό δίκαιο (άρθρο 1600b Abs. 1 BGB) 350 και έχει προταθεί και στην Ελλάδα 351 . Περαιτέρω, 346. Έτσι, Κοτζάμπαση, Αθ., «Τα τεκμήρια πατρότητας και οι ιατρικές εξετάσεις DNA στο δίκαιο της συγγένειας», σε Ανάλυση DNA και δικαστηριακή πράξη , Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Σάκκουλας, 2014, σελ. 1 επ., σελ. 7, Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη, Ε., Οικογενειακό Δίκαιο , τ. ΙΙ, 7η έκδ., Αθήνα-Θεσ- σαλονίκη, Σάκκουλας, 2018, σελ. 128, Βαθρακοκοίλης, Β., «Άρθρο 1470», σε ΕΡΝΟΜΑΚ. Οικογε- νειακό Δίκαιο , τομ. Ε΄, Αθήνα, Αθήνα, χ.ό, 2004, σελ. 643. 347. Βλ. ΑΠ 1569/2002, όπ.π. όπου αναφέρεται ότι «αφετήριο δε γεγονός της προθεσμίας στην περί- πτωση αυτή (σ.σ. της πενταετούς προθεσμίας) τίθεται από το νόμο σε κάθε περίπτωση ο τοκε- τός με την έννοια, προφανώς, της γνώσεως του γεγονότος του τοκετού από τον πατέρα», ΕφΚρ 47/2009, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΠΠρΘεσσ 22596/2010, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΑΠ 159/2011, ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 362/2015, ΝΟΜΟΣ. 348. Βλ. π.χ. ΑΠ 159/2011, ΝΟΜΟΣ. Βλ. επίσης mutatis mutandis ΜΠρΘεσσαλ 20076/2014, ΝΟΜΟΣ (δικαίωμα προσβολής της πατρότητας από τη μητέρα), όπου αναφέρεται ότι σκοπός για τον οποίο θεσπίσθηκε η αποσβεστική προθεσμία είναι «ο καθορισμός χρονικού ορίου μέχρι του οποίου μπορεί να αμφισβητηθεί η πατρότητα, ώστε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο ανατροπής της βιολογικής καταγωγής του τέκνου μετά την πάροδο μεγάλου χρόνου». 349. Βλ. μεταξύ άλλων, Κουμουτζής, Ν., όπ.π., Σταμπέλου, Χ., Τα τεκμήρια της πατρότητας από γάμο κατά τον Α.Κ.: θεώρηση υπό το πρίσμα της βιολογικής αλήθειας και της ισότητας , Αθήνα-Κομοτη- νή, Α. Σάκκουλας, 1992, σελ. 206-207. 350. Το Συμβούλιο Επικρατείας του Λουξεμβούργου έχει επισημάνει σε γνωμοδότησή του επί του σχεδίου αναμόρφωσης του δικαίου της συγγένειας, την ανάγκη συνυπολογισμού του χρονι- κού σημείο γνώσης της βιολογικής αλήθειας από τον πατέρα στις προθεσμίες προσβολής της πατρότητας. Προς τον σκοπό αυτό πρότεινε την τροποποίηση των σχετικών διατάξεων. Βλ. τη Γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας του Λουξεμβούργου, υπ’ αριθμ. 50.206 και 47.248 της 10 ης Δεκεμβρίου 2015 «επί του Σχεδίου νόμου για την αναμόρφωση του δικαίου της συγγένειας και επί της Πρότασης του νόμου για την αναμόρφωση του δικαίου της συγγένειας και για τη θέσπιση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας», σελ. 26 και 27. 351. Βλ. Κουμουτζής, Ν., Σχόλιο στην ΑΠ 1569/2002, ΧρΙΔ , 2003, σελ. 235-236.