5 / 10
Τ
ι είναι αυτό που μετατρέπει απαλά μια συνοπτική αφήγηση ενός σκληρού και επίκαιρου κομ-
ματιού αλήθειας σε δαιδαλώδες πολύχρωμο δάσος γεμάτο επεισοδιακές περιπέτειες, συναρ-
παστικές συναντήσεις και αναπάντεχες αισθηματικές αποχρώσεις που αφορούν εξίσου μικρούς
και μεγάλους;
Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος οραματίστηκε μια σειρά μικρών-μεγάλων βιβλίων. Στο σύντομο μα σοφό
περιεχόμενό τους, θίγουν την κόψη εκείνων που συνήθως δεν ξέρουμε πώς να κουβεντιάσουμε με
τα παιδιά που αμφισβητούν το αβέβαιο, επιζητώντας τη βεβαιότητα μιας λογικής ερμηνείας και κυ-
ρίως, διεκδικώντας ένα «καλό τέλος» σε κάθε φανταστική ή αληθινή ιστορία: η αρρώστια και ο θά-
νατος, ο πόλεμος και η απώλεια της εστίας ή η απώλεια κάποιου βασικού ανθρώπινου δικαιώμα-
τος, η απότομη αλλαγή της συνθήκης του «για πάντα», απαλύνονται και γίνονται λίγο πιο κατανο-
ητά καθώς εντάσσονται προσεκτικά στο τρυφερό πλέγμα της εξοικείωσης που με εξαιρετική ευαι-
σθησία και ενσυναίσθηση υφαίνει ο συγγραφέας.
Με τον BαγγέληΗλιόπουλο έχουμε περάσει πολλές υπέροχες ώρες, ημέρες και χρόνια μαζί, συζητώ-
ντας για τη ζωγραφική, βουτώντας λαίμαργα σε καμβάδες και κατασκευές φίλων, αναζητώντας και
βραβεύοντας τις καλύτερες εικονογραφήσεις της χρονιάς, επινοώντας και στήνοντας εκθέσεις και άλ-
λες ιστορίες του τοίχου, του βλέμματος και της καρδιάς σε πολιτιστικά κέντρα, βιβλιοθήκες και χώ-
ρους τέχνης. Η απόφασή του να επιστρατεύσει ζωγράφους, ζητώντας τους να συνδράμουν στα δύ-
σκολα ζητήματα της σειράς «Μικρά Βήματα - Μεγάλοι Δρόμοι», όχι τόσο εικονογραφώντας τα κατά
λέξη και φράση αλλά, κυρίως, εισχωρώντας και συνομιλώντας με τα δύσκολα πεδία τους και προτεί-
νοντας ανοιχτές ερμηνείες και λύσεις, επισφραγίζει, πιστεύω, την επιθυμία του να χαρίσει στα παιδιά
μικρούς μα πολύτιμους οδηγούς κατανόησης και διαχείρισης των ατραπών της ζωής: της ζωής που
ποτέ δεν είναι μια ευθεία προαναγγελθέντων γεγονότων, αλλά ένα παλλόμενο χορικό με άγνωστη
ώρα έναρξης και λήξης, χαράς και λύπης, αναχώρησης και άφιξης, αναμονής και παραμονής.
Τοπρώτο βιβλίο της σειράς που ζωγράφισε η ΚάτιαΒαρβάκη με προσήλωση στη συναισθηματική κυρίως
ατμόσφαιρά του, αφηγείται τον κύκλο της ζωής και τη διαδοχή των ρόλων στο «θα σε προσέχω» με πλα-
στική δεξιότηταπου γεννά ζωντανούς χαρακτήρες, τρυφερή εναλλαγή χρωμάτων και κυρίως, με το θαυ-
μάσιο εύρημα μιας εσωτερικής ρυθμολογίας με αθέατες αλλάωσεί παρούσες μουσικές και κινηματογρα-
φικές αναφορές. Σελίδα μετά τη σελίδα, περίπατο μετά τον περίπατο, ο εγγονός μεγαλώνει και η γιαγιά
γερνά, καθώς οι χρωματικές γκάμες, οι εποχές και τα χρόνια διαδέχονται το ένα το άλλο συνομιλώντας
μυστικά άλλοτε με τις 4 εποχές του Ρομέρ και άλλοτε με τις 4 εποχές τουΒιβάλντι.
Περιηγούμενος αρχικά με τους ήρωες μια ανοιξιάτικη ημέρα δίπλα στη λίμνη, στο τέλος του βιβλίου
ο αναγνώστης οδηγείται απαλά στο ίδιο φωτεινό φθινοπωρινό πάρκο όπου βαδίζουν και οι ίδιοι.
Και τότε, ο φόβος της απώλειας γλυκαίνει, με την επίγνωση ότι οι πρώτες μνήμες και οι πρώτες
αγάπες της παιδικής ηλικίας, θα είναι για πάντα η πατρίδα του νου.
΄Ίρις Κρητικού
Ιστορικός Τέχνης-Επιμελήτρια