ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΔΩΣΙΔΙΚΙΑ ΚΑΙ (ΠΟΙΝΙΚΟ)ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ

9 Εισαγωγή σιδικίας για τους δικηγόρους τους δικαστές και τους εισαγγελείς με τα πλημμελήματα αυτών να εκδικάζονται από το δικαστήριο των εφετών και τα πταίσματά τους από το τριμελές πλημμελειοδικείο. Στην Εισηγητική Έκθεση του προϊσχύσαντος ΚΠΔ 26 επισημαίνεται σχετικά: « Άξιαν λόγου εν προκειμένω μεταρρύθμισιν αποτελεί ο διά του Σχεδίου προ- βλεπόμενος περιορισμός του θεσμού της ιδιάζουσας δωσιδικίας… Αντιθέτως το Σχέδιον έκρινε ότι ο εν λόγω θεσμός ούτω διαμορφούμενος, αποβαίνει προ- νόμιον ωρισμένων τάξεων, το οποίον αντίκειται εις την σημερινήν περί δικαίου και ισότητος εν τη απονομή της δικαιοσύνης αντίληψην, δι’ ο και κατέληξεν εις τον περιορισμόν ταύτης, μόνον εις τους δικαστικούς λειτουργούς, από το βαθμό του παρά πρωτοδικείω ή εισαγγελία παρέδρου και άνω, και τους δικη- γόρους ως προς τους οποίους δικαιολογείται η παρέκκλισις από των συνήθων κανόνων της δικαιοδοσίας λόγω της συνυπηρεσίας αυτών μετά των αποτελού- ντων το συνήθως καθ’ ύλην αρμόδιον δικαστήριον » 27 . Όμως, σταδιακά στον κατάλογο των προσώπων που απολάμβαναν την ιδι- άζουσα δωσιδικία άρχισαν να προστίθενται και άλλες κατηγορίες προσώ- πων , προσθήκη που έγινε με διάφορους νόμους κατά την ισχύ του προϊσχύ- σαντος ΚΠΔ. Έτσι πέραν από τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς και τους δικηγόρους, τέτοια δωσιδικία αναγνωρίστηκε και στους νομάρχες 28 , τους δημάρχους 29 , τους προέδρους κοινοτήτων και τους προέδρους των συν- 26. Βλ. Εισηγητική Έκθεση ΚΠΔ, έκδ. Ζαχαρόπουλου, 1950. 27. Βλ. ως προς τούτα και ΣυμβΑΠ 35/2012 ΠοινΔικ 2012, 990 επ.: « Η εν λόγω ιδιάζουσα δωσιδικία των δικηγόρων, αφορώσα αξίωμα και όχι πρόσωπο, καθιδρύθη προς απο- τροπή επηρεασμού του δικαστηρίου εκ του αξιώματος και της βαρύτητος της ασκούμε- νης υπ’ αυτών υπηρεσίας και ένεκα της ανάγκης διαφυλάξεως του γοήτρου αυτών, δι- καιολογείται δε από την ιδιαίτερη θέση αυτών στη δικαστική λειτουργία και την κοινω- νική ιεραρχία, απαιτούσης μείζονας εγγυήσεις για την εξασφάλιση αντικειμενικής κρί- σεως και της συνυπηρεσίας των μετά των αποτελούντων το συνήθως καθ’ ύλη αρμόδιο δικαστήριο (Εισηγητική Έκθεση ΚΠΔ II). Η ως άνω διάταξη εισάγει, ως εικός, εξαίρεση από τους κανόνες περί της καθ’ ύλην αρμοδιότητος κανόνων, μνημονεύει περιοριστι- κώς τα σε αυτή πρόσωπα και είναι στενώς ερμηνευτέα, λόγω των μειονεκτημάτων που ενυπάρχουν στην επέκταση της ιδιαζούσης δωσιδικίας και για να μην αποβαίνει αυτή προνόμιο ορισμένων τάξεων, πράγμα που αντίκειται στην αντίληψη περί δικαίου και ισότητος στην απονομή του δικαίου ». 28. Όχι όμως και στους αντινομάρχες (ΔιατΕισΕφΘεσ 130/2008 Αρμ 2008, 1234), ούτε στους νομαρχιακούς συμβούλους ( Σκορδαλός , σε Μαργαρίτη, Κώδικας Ποινικής Δικονομίας - Ερμηνεία κατ’ άρθρο, τόμ. Ι, 2018, σελ. 615), ούτε στους έπαρχους. Η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση καταργήθηκε με τον Ν 3852/2010. 29. Όχι όμως και οι αντιδήμαρχοι (ΑΠ 1257/2010 ΠοινΧρ 2011, 433).