ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

10 | Μαρία-Ανδριανή Κωστοπούλου άρθρο 3 της Σύμβασης των ΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού και ανέδειξε γρήγορα τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού σε θεμελιώδη αρχή του περι- φερειακού συστήματος προστασίας. H προστασία του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού πρωτοεμφανίστηκε σε υποθέσεις που αφορούσαν σε οικογενειακή επανένωση γονέων και παιδιών που είχαν τοποθετηθεί σε ιδρύματα κοινωνικής πρόνοιας 10 . Πλέον εφαρμόζε- ται σε όλες τις υποθέσεις που αφορούν σε σχέσεις γονέων και παιδιών αλλά και ευρύτερα σε υποθέσεις που αφορούν σε παιδιά 11 . Η προστασία των συμ- φερόντων του παιδιού αποτελεί πλέον αποφασιστικό παράγοντα για τους δι- καστές του Στρασβούργου και υφίσταται σημαντική νομολογία, η οποία ανα- λύεται παρακάτω. II. Τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού σε ζητήματα συγγένειας Η νομολογία του ΕΔΔΑ σε σχέση προς τα ζητήματα της συγγένειας συνιστά την αιχμή του δόρατος της εν γένει νομολογίας του Δικαστηρίου που περιστρέ- φεται γύρω από την έννοια της οικογένειας και τις οικογενειακές σχέσεις. Τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού αναδεικνύονται ως ο κατεξοχήν παράγο- ντας που επηρεάζει την έκβαση των υποθέσεων αλλά και το στοιχείο που δι- ασφαλίζει τη συνοχή της νομολογίας του Δικαστηρίου του Στρασβούργου. Χαρακτηριστικές αποφάσεις για την εφαρμογή της έννοιας του βέλτιστου συμ- φέροντος του παιδιού είναι εκείνες που αφορούν στη δυνατότητα προσβολής της πατρότητας από τον βιολογικό πατέρα (Α), καθώς και την αναγνώριση της συγγένειας μεταξύ παιδιού που γεννήθηκε από παρένθετη μητέρα στο εξωτε- ρικό και κοινωνικών γονέων (Β). Α. Η δυνατότητα προσβολής της πατρότητας από τον βιολογικό πατέρα Από την ανάλυση της νομολογίας του ΕΔΔΑ προκύπτει ότι η αρχή της προστα- σίας της βιολογικής αλήθειας και η ασφάλεια των οικογενειακών σχέσεων δεν αποτελούν ανταγωνιστικές αξίες. Το Δικαστήριο του Στρασβούργου δεν στέ- κεται στο μέσον του διλήμματος «προστασία της βιολογικής καταγωγής» ή «προστασία της θεμελιωμένης οικογένειας» 12 . Αντίθετα, θέτει την προστασία 10. ΕΔΔΑ, Hokkanen κ . Φινλανδίας, 23.9.1994, Nuutinen κ . Φινλανδίας, 27.9.2000. 11. ΕΔΔΑ, Neulinger et Shuruk κ . Ελβετίας, Ευρεία Σύνθεση, 6.7.2010. 12. Αντιθ. Λέκκας, Γ., «Η αναψηλάφηση κατόπιν γενετικού ελέγχου της βιολογικής συγ- γένειας στις διαφορές από τις σχέσεις γονέων και τέκνων και η επίδραση αυτής στις αποσβεστικές προθεσμίες της ΑΚ 1483 § 1», ΧρΙΔ, 2015, σελ. 566 επ., ο οποίος επι- σημαίνει ότι η βιολογική αλήθεια αποτελεί υπέρτερο έννομο αγαθό για το ΕΔΔΑ. Βλ.