ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

10 Αναδρομική εφαρμογή δικονομικών ποινικών διατάξεων ων της νομολογίας, όπως μ.α. η ΑΠ 800/2012 13 , ΑΠ 980/2012 14 , ΑΠ 1351/2012 15 και ΑΠ 1468/2012 16 έκριναν ότι οι διατάξεις που διέπουν το παραδεκτό των ενδίκων μέ- σων κατά βουλευμάτων ή αποφάσεων, όντας δικονομικού δικαίου, δεν εμπίπτουν στην ρύθμιση του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ και κατά συνέπεια, ο νόμος που ισχύει κατά την έκδοση του βουλεύματος ή της απόφασης κρίνει και το παραδεκτό των ενδίκων μέ- σων που επιτρέπονται εναντίον της. Αντίθετα, η ΑΠ 51/2011 17 έκρινε ότι η διάταξη του άρθρου 59 παρ. 2 ΚΠΔ, σύμφωνα με την οποία παρέχεται η δυνατότητα αναβολής της ποινικής δίκης σε περίπτωση που προκύψει προδικαστικό ζήτημα, όπως αυτή έχει μετά το Ν 3346/2005, είναι τόσο δικονομικού όσο και ουσιαστικού ποινικού δικαίου, απο- τέλεσμα δε του εν λόγω διφυούς της χαρακτήρα, είναι ότι αυτή εφαρμόζεται για πρά- ξεις τελεσθείσες μετά την ισχύ του ως άνω νόμου και δεν έχει αναδρομική εφαρμογή εις βάρος του κατηγορουμένου 18 . Επίσης, η ΟλΑΠ 2/2013 19 έκρινε ότι η ρύθμιση του άρθρου 432 ΚΠΔ, όπως ισχύει μετά τον Ν 3904/2010, είναι επιεικέστερη για τον κα- τηγορούμενο, διότι καταργεί την ειδική και απεριόριστη χρονικά αναστολή της παρα- γραφής του αξιόποινου της παλαιάς διατάξεως της παρ. 2 του άρθρου 432 ΚΠΔ, επά- γεται δε ευθέως την αναδρομική εφαρμογή ως προς την αναστολή της παραγραφής του αξιοποίνου των παλαιών εκκρεμών υποθέσεων της ευμενέστερης διάταξης του άρθρου 113 ΠΚ, όπως αυτή ήδη ισχύει, ως επιεικέστερης της πλήρως αντικατασταθεί- σας παλαιάς διατάξεως του άρθρου 432 παρ. 2 του ΚΠΔ. Στην αυτή γραμμή κινήθηκε και η ΑΠ 124/2018 20 ως προς το ζήτημα της αναδρομικότητας των διατάξεων του άρ- θρου 308Α ΚΠΔ που ρυθμίζουν την περάτωση της κυρίας ανάκρισης με την απ’ ευθεί- ας κλήση στο ακροατήριο. Πάντως, η επιστήμη αναγνωρίζει και ορισμένες εξαιρέσεις από την ανωτέρω δυνα- τότητα αναδρομικής εφαρμογής του δικονομικού ποινικού νόμου, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες: α) ο νεότερος δικονομικός ποινικός νόμος καταργεί ένδικο μέσο του κατηγορουμένου, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα προσβαλλόταν κεκτημένο ου- σιαστικό δικαίωμα, β) η νεότερη δικονομική διάταξη τροποποιεί κάποιο από τα λεγό- 13. ΠοινΧρ 2013, σελ. 45. 14. ΠοινΧρ 2013, σελ. 249. 15. ΠοινΧρ 2013, σελ. 249. 16. ΠοινΧρ 2013, σελ. 248. 17. ΠοινΧρ 2012, σελ. 31. 18. Σταθερή είναι, πάντως, η νομολογία του ΑΠ όσον αφορά τις προϋποθέσεις παραγραφής . Σύμφω- να με αυτήν, σε περίπτωση μεταβολής της νομοθεσίας ως προς τον χρόνο παραγραφής, όσο και ως προς τον χρόνο αναστολής της παραγραφής της αξιόποινης πράξης, θα εφαρμοστεί ο επιεικέ- στερος νόμος που ίσχυε από την τέλεση της πράξης μέχρι την αμετάκλητη εκδίκασή της, σύμφω- να με το άρθρο 2 παρ. 1 ΠΚ, αφού η παραγραφή είναι θεσμός του ουσιαστικού δικαίου και εφαρ- μόζεται επ’ αυτού η αρχή της αναδρομικής ισχύος του ηπιότερου νόμου (ΟλΑΠ 2/2013, ΠοινΔικ 2013, σελ. 483, ΑΠ 416/2012, ΠοινΔικ 2012, σελ. 3). 19. ΠοινΔικ 2013, σελ. 483. 20. ΠοινΧρ 2019, σελ. 30.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=