ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η ανίχνευση της έννοιας της δημόσιας λογοδοσίας 9 παρεχόμενης υπηρεσίας μέσω δεικτών απόδοσης 30 . Με την οργανωτική και λειτουργική αυτή καινοτομία επεκτάθηκαν στη δημόσια σφαίρα οι συμφυείς με το ιδιωτικό δίκαιο έννοιες των πολιτικών (policies), προγραμ- μάτων και μέτρων, διαμορφούμενες αναλόγως, με την αμφισβήτηση της δημόσιας γραφειοκρατίας και την αναζήτηση ευθύνης από τους πολιτικώς υπευθύνους της διαχείρισης των συγκεκριμένων πολιτικών 31 . Τούτο εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1980, εκφράζοντας περισσότερο μια αναγκαία θεσμική εξέλιξη, παρά μια αφηρη- μένη, θεωρητική προσέγγιση. Οι λόγοι της εδραίωσής του είναι: α) η λειτουργική ανεπάρκεια των μεγάλων γραφειοκρατικών οργανώσεων σε συνθήκες χρηματοοι- κονομικής στενότητας, β) η έκρηξη της χρήσης της πληροφορικής, γ) η παγκοσμιο- ποίηση της οικονομίας, δ) οι αυξημένες αξιώσεις των πολιτών-πελατών των δημόσι- ων υπηρεσιών για ποιοτικές υπηρεσίες και ε) η αναζήτηση εργασιών που παρέχουν στους εργαζομένους δυνατότητες εξέλιξης και όχι απλώς αμοιβή 32 . Δεδομένου δε ότι το new public management θεμελιώθηκε σε περιβάλλον οικονομικής στενότη- τας, η ανάγκη αύξησης της διοικητικής και συνακόλουθα της δημοσιονομικής απο- τελεσματικότητας κατέστη περισσότερο επιτακτική. Έτσι, στο newpublicmanage- ment προεξάρχει ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός, η δυναμική στοχοθεσία και η επιδίωξη επίτευξης του τιθέμενου στόχου, εν αντιθέσει με τη δημόσια γραφει- οκρατία που χαρακτηρίζεται από τον βραχυχρόνιο προγραμματισμό, τη στατική στοχοθεσία και την επιδίωξη αποφυγής λαθών. Σε αυτό, επίσης, προέχουν η αποτε- λεσματικότητα και η ορθολογική διαχείριση των οικονομικών πόρων, εν αντιθέσει προς το γραφειοκρατικό σύστημα που δίνει έμφαση στις διαδικασίες και θεωρεί ότι οι οικονομικοί πόροι έχουν δευτερεύουσα σημασία 33 . Συνεπώς, το newpublicman- agement προϋποθέτει ή συνεπάγεται διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του δημοσι- ονομικού ελέγχου και συνακόλουθα της λογοδοσίας 34 . de terrain en management public», όπ.π., σ. 49, αναφέρουν το παράδειγμα του δημόσιου νο- σοκομείου, όπου στο παρελθόν οι ασθενείς ήταν οι «χρήστες», ενώ σήμερα είναι «πελάτες» ή ακόμα «καταναλωτές υπηρεσιών φροντίδας». Κατ’αυτούς, η εν λόγω θέση έχει επικριθεί από τους υποστηρικτές της αρχής της δημοκρατικής διακυβέρνησης, που στηρίζεται στην έννοια του πολίτη, κατά τους οποίους οι χρήστες είναι δηλαδή συνδιαμορφωτές των πολιτικών και της δημόσιας υπηρεσίας. Όπου, όμως, και να υπερθεματίσει κανείς, υπέρ του newpublicman- agement ή υπέρ της δημοκρατικής διακυβέρνησης, εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία εί- ναι ότι η διοίκηση πρέπει να κρίνεται από τη δυνατότητά της να παρέχει αποτελεσματικά ποι- οτικές υπηρεσίες και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας. 30. Βλ. M. POWER, The Audit Society, Rituals of Verification , όπ.π., σ. 43. 31. Αντί πολλών, βλ. Ν. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, Από τη δημόσια γραφειοκρατία στο δημόσιο manage- ment , όπ.π., 2003, σ. 55 επ. 32. Βλ. Ν. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, όπ.π., σ. 59. 33. Βλ. Ν. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, όπ.π., σ. 63. 34. Βλ. Ε. ΜΠΑΛΤΑ, «Από τοNewPublicManagement στοNewPublic Financial Management», σε: Τόμος εις μνήμην Καθηγήτριας ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΑ-ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, (επιστ. επιμ. Φ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΟΥΤΝΑΤΖΗ, Ε. ΜΠΑΛΤΑ), Εταιρεία Διοικητικών Μελετών, εκδ. Σάκκου- λα, Αθήνα-Θεσ/νίκη, 2020, σ. 204 επ. και ιδίως σ. 214 επ.