ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

Γενική ανάλυση του Ν 4412/2016 8 Γ. ΔΕΛΛΗΣ υπηρεσιών. Τα περιθώρια αυτενέργειας του εσωτερικού δικαίου είναι, στην περίπτω- ση αυτή, μικρά έως ανύπαρκτα. Αφετέρου, επεκτείνεται και σε ένα ευρύτερο (όχι απόλυτα προκαθορισμένο) κύκλο συμβατικών σχέσεων, οι οποίες -ενόψει της διασυνοριακής τους σημασίας, άρα και του διακυβεύματός τους για την εσωτερική αγορά- δεν υπόκεινται μεν στις διατάξεις των οδηγιών αλλά σε ένα πλέγμα θεμελιωδών αρχών που απορρέουν από το πρωτο- γενές δίκαιο της ΕΕ 5 . Οι δημόσιες αυτές συμβάσεις ρυθμίζονται μεν ως προς τις λεπτο- μέρειες της ανάθεσής τους από τους κανόνες του εθνικού δικαίου, υπό την προϋπόθε- ση, όμως, ότι το τελευταίο συνάδει ιδίως με τις θεμελιώδεις αρχές της διαφάνειας, της προστασίας ίσων όρων ανταγωνισμού και της απαγόρευσης των δυσμενών διακρίσε- ων. Κατά την ορθότερη ερμηνεία, οι ίδιες αρχές υπέρτερης τυπικής ισχύος απορρέουν και από το ελληνικό Σύνταγμα. Γ. Η έννοια της δημόσιας σύμβασης στο παράγωγο ενωσιακό δίκαιο και στο Ν 4412 – η περίπτωση των παραχωρήσεων και των ΣΔΙΤ Κομβική σημασία για να προσδιορισθεί τι συνιστά -τουλάχιστον εν στενή εννοία- «δη- μόσια σύμβαση» κατέχουν ιδίως οι ορισμοί των οδηγιών 2014/24/ΕΚ και 2014/25/ΕΚ, τους οποίους καταρχήν ακολουθεί και ο Ν 4412. Κατά την οδηγία 2014/24/ΕΚ, «δη- μόσιες συμβάσεις» νοούνται οι συμβάσεις εξ επαχθούς αιτίας οι οποίες συνάπτονται γραπτώς μεταξύ ενός ή περισσότερων οικονομικών φορέων και μιας ή περισσότερων αναθετουσών αρχών και έχουν ως αντικείμενο την εκτέλεση έργων, την προμήθεια προϊόντων ή την παροχή υπηρεσιών 6 . Παραπλήσια είναι και η διατύπωση της οδηγί- ας 2014/25/ΕΚ. Το παράγωγο ενωσιακό δίκαιο χρησιμοποιεί στον παραπάνω ορισμό κριτήρια ratione materiae και ratione personae . Μία σύμβαση χαρακτηρίζεται ως «δημόσια» από τη σκοπιά του αντικειμένου της, στις ακόλουθες περιπτώσεις: Η νομική αυτή κατηγορία καταλαμβάνει μόνο έννομες σχέσεις οι οποίες περιάπτονται το γραπτό συμβατικό τύπο. Εξαιρούνται οι μονομερείς διοικητικές πράξεις καθώς και άτυπες συμφωνίες. Δημόσιες συμβάσεις είναι (κατά το δίκαιο της ΕΕ) μόνον εκείνες που συνάπτονται «εξ επαχθούς αιτίας». Κατά τη νομολογία, πρόκειται για αμφοτεροβαρείς 7 συμβάσεις δυ- 5. Ερμηνευτική Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με το κοινοτικό δίκαιο που εφαρμόζε- ται στην ανάθεση συμβάσεων οι οποίες δεν καλύπτονται ή καλύπτονται εν μέρει από τις οδηγίες για τις «δημόσιες συμβάσεις» (2006/C 179/02). Βλ., επίσης, υποθέσεις C-59/00 Bent Mousten Vestergaard [2001] Συλλ. I-9505, παράγραφος 20 και C-264/03 Επιτροπή κατά Γαλλίας , απόφαση της 20.10.2005, παράγραφοι 32 και 33. 6. Άρθρο 2, παρ. 1, στοιχείο 5 της οδηγίας 2014/24/ΕΚ. 7. Απόφαση της 21ης Δεκεμβρίου 2016, Remondis, C-51/15, σκέψη 43.