ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

Γενική ανάλυση του Ν 4412/2016 Γ. ΔΕΛΛΗΣ 9 νάμει της οποίας καθένα από τα μέρη αναλαμβάνει τη δέσμευση να εκπληρώσει μια παροχή έναντι αντιπαροχής 8 . Οι οδηγίες εστιάζουν σε «διαδικασίες προμήθειας» έργων, προϊόντων ή υπηρεσιών εκ μέρους δημοσίων φορέων, δηλαδή όταν οι τελευταίοι «αποκτούν» έναντι ανταλ- λάγματος τα συγκεκριμένα αντικείμενα. Ως «έργο» νοείται η κατασκευή ή η μελέτη και κατασκευή « ενός συνόλου οικοδομικών εργασιών ή εργασιών πολιτικού μηχανι- κού », ως δημόσιες συμβάσεις αγαθών, εκείνες που έχουν ως αντικείμενο « την αγορά, τη χρηματοδοτική μίσθωση, τη μίσθωση ή τη μίσθωση-πώληση, με ή χωρίς δικαίωμα αγοράς, προϊόντων », ενώ στην κατηγορία των υπηρεσιών εμπίπτουν οι δραστηριότη- τες που κατατείνουν σε άυλες παροχές (π.χ. συμβουλευτικού χαρακτήρα). Το δίκαιο της ΕΕ δεν κάνει χρήση κάποιου τελολογικού κριτηρίου για τον προσδιορι- σμό του δημόσιου χαρακτήρα μίας σύμβασης. Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι ανεξάρ- τητος « του κατά πόσον τα έργα, τα αγαθά ή οι υπηρεσίες προορίζονται για την εξυπη- ρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος » 9 . Με δημόσιες συμβάσεις εξομοιώνονται (αν και δεν χαρακτηρίζονται ρητά ως τέτοιες) ως προς το εφαρμοστέο σε αυτούς καθεστώς και οι «διαγωνισμοί μελετών», δηλαδή « διαδικασίες που παρέχουν τη δυνατότητα στην αναθέτουσα αρχή να αποκτά, κυρίως στους τομείς της χωροταξίας, της πολεοδομίας, της αρχιτεκτονικής και των έργων πο- λιτικού μηχανικού ή της επεξεργασίας δεδομένων, μια μελέτη ή ένα σχέδιο που επιλέ- γεται από κριτική επιτροπή έπειτα από διαγωνισμό ». Μία σύμβαση χαρακτηρίζεται ως «δημόσια» από τη σκοπιά του προσώπου το οποίο τη συνάπτει, στις ακόλουθες περιπτώσεις: Κομβική έννοια στο ενωσιακό δίκαιο είναι εκείνη της «αναθέτουσας αρχής». Τουλάχι- στον ένα από τα δύο μέρη σύμβασης πρέπει να εμπίπτει στη νομική αυτή κατηγορία. Ως αναθέτουσες αρχές κατά την οδηγία 2014/24/ΕΚ « νοούνται το κράτος, οι περιφε- ρειακές ή οι τοπικές αρχές, οι οργανισμοί δημοσίου δικαίου ή οι ενώσεις μιας ή πε- ρισσότερων από αυτές τις αρχές ή ενός ή περισσότερων από αυτούς τους οργανισμούς δημοσίου δικαίου » 10 . Περαιτέρω, ως « οργανισμοί δημοσίου δικαίου » ορίζονται μορ- φώματα με διακριτή νομική προσωπικότητα, οι οποίοι υπηρετούν σκοπούς γενικού συμφέροντος αλλά όχι βιομηχανικού ή εμπορικού χαρακτήρα 11 και συνδέονται με το «Δημόσιο» με τρεις, διαζευκτικά, τρόπους: α) « χρηματοδοτούνται, κατά το μεγαλύτε- ρο μέρος» από, β) υπόκεινται σε διαχειριστική εποπτεία » από ή γ) πάνω από το ήμισυ 8. Απόφαση της 28.5.2020, Informatikgesellschaft für Software-Entwicklung (ISE) mbH, C-796/18, από- φαση της 18ης Οκτωβρίου 2018, IBA Molecular Italy, C-606/17, σκέψη 28. 9. Άρθρο 1, παρ. 2, της οδηγίας 2014/24/ΕΚ. 10. Άρθρο 2, παρ. 1, στοιχείο 1 της οδηγίας 2014/24/ΕΚ. 11. Για παράδειγμα, μία δημοτική ξενοδοχειακή επιχείρηση ή μία «προβληματική» βιομηχανία η οποία εξαγοράστηκε για να διασωθεί από το Κράτος.