Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΣΗΜΑΤΟΣ

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΣΗΜΑ 9 2.1.2. Η εξειδίκευση του αντικειμένου προστασίας Σύμφωνα με το ά. 2 παρ. 2 του ν. 4679/2020, η αναπαράσταση του σήματος πρέπει να υποβάλλεται με τρόπο σαφή, ακριβή, αυτοτελή, ευπρόσιτο, κατανοητό, διαρκή και αντικειμενικό. Σκοπός της διάταξης είναι να εμπεδώσει την ασφάλεια δικαίου, περιχαρακώνοντας το απόλυτο δικαίωμα το οποίο οι τρίτοι οφείλουν να σέβονται 25 . Η συγκεκριμένη απαίτηση είναι συνεπής με την τάση του νομοθέτη να αξιώνει εξειδίκευση του αντικειμένου το οποίο προστατεύεται, όταν απονέμει απόλυ- τη προστασία· η αρχή της ειδικότητας στο εμπράγματο δίκαιο - αν και γνωρίζει ορισμένες κάμψεις - αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Θα μπορούσε ίσως να πα- ρατηρηθεί ότι η παραπάνω απαίτηση έρχεται σε αντίθεση με την κατάργηση της προϋπόθεσης της «γραφικής παράστασης», η οποία πράγματι απαιτούταν στο προϊσχύσαν δίκαιο. Μια τέτοια κρίση, όμως, θα ήταν βιαστική. Η ασφάλεια των συναλλαγών (και συνακόλουθα η οικονομία) δεν βλάπτεται από την αναγνώρι- ση σημάτων τα οποία δεν είναι δυνατόν να αποτυπωθούν γραφικά 26 . Αυτά, βέ- βαια, στο μέτρο κατά το οποίο εξακολουθούν να μπορούν να τύχουν εξειδίκευ- σης. Όπως αναφέρεται και στο προοίμιο της Οδηγίας 2015/2436 ΕΕ (αιτ. σκ. 13) «[…] επιτρέπεται η παράσταση ενός σημείου σε οιαδήποτε κατάλληλη μορφή με τη χρήση γενικώς διαθέσιμης τεχνολογίας και άρα όχι κατ’ ανάγκη με γραφικά μέσα» πλην όμως μόνο «[…] εφόσον η αναπαράσταση είναι σαφής, ακριβής, αυ- τοτελής, εύκολα προσβάσιμη, κατανοητή, χρονικά σταθερή και αντικειμενική ». Σύμφωνα δε με το ά. 3 του ν. 4679/2020, «[τ] ο δικαίωμα στο σήμα αποκτάται με την καταχώρισή του στο μητρώο ». Η διάταξη αυτή επιβεβαιώνει όσα ήδη μέχρι σήμε- ρα ισχύουν: το σήμα ανήκει στα διακριτικά γνωρίσματα του τυπικού συστήματος· για την προστασία του προσαπαιτείται – πέραν δηλαδή της συνδρομής και ουσια- 25. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση του ΔΕΚ επί της C-321/03 (Dyson), ιδίως σκ. 35-40, σύμ- φωνα με την οποία το σήμα πρέπει να περιγράφεται ειδικά. Στη συγκεκριμένη περίπτω- ση, η υπόθεση αφορούσε καταχώριση δοχείου συλλογής απορριμμάτων μοντέλων ηλεκτρι- κής σκούπας της Dyson ως σήμα. Η εταιρεία ωστόσο, κατέθεσε μόνο «παραδείγματα» των παραστάσεων που μπορούν να λάβουν τα δοχεία στις εκάστοτε σκούπες της και ζήτησε, κατ’ ουσίαν, να καταχωρήσει, γενικά και αφηρημένα, όλα τα νοητά σχήματα ενός διάφα- νου δοχείου συλλογής στην εξωτερική επιφάνεια των μοντέλων της. Όπως κρίθηκε, «[…] το αντικείμενο της επίμαχης στην κύρια δίκη αιτήσεως μπορεί να λάβει πολλές διαφορετι- κές μορφές και, συνεπώς, δεν είναι προσδιορισμένο. το σχήμα, οι διαστάσεις, η εμφάνιση και η σύνθεση του αντικειμένου αυτού εξαρτώνται τόσο από τους τύπους ηλεκτρικών σκου- πών που έχει κατασκευάσει η Dyson. Ομοίως, το διαφανές υλικό επιτρέπει τη χρήση διαφό- ρων χρωμάτων» . Αυτό αποτελεί και ζήτημα κομβικό για τη λειτουργία του ανταγωνισμού· η αποδοχή μιας τέτοιας αίτησης θα είχε ως αποτέλεσμα να στερήσει, στην πράξη, από τους ανταγωνιστές της, τη δυνατότητα να διαθέσουν στο εμπόριο ηλεκτρικές σκούπες, στην εξω- τερική επιφάνεια των οποίων υπάρχει διαφανές δοχείο συλλογής οποιουδήποτε σχήματος. 26. Τουναντίον, με την αναγνώριση μη παραδοσιακών μορφών σημάτων, η οικονομία ενισχύ- εται. Βλ. και πρακτικά Βουλής (ΡΙΖ’ 12-3-2020), Αντωνιάδης Ιωάννης (εισηγητής πλειοψη- φίας): «[…] Όλα αυτά συνιστούν εργαλεία ενίσχυσης της διαφοροποίησης στην αγορά και τελικά, τον ανταγωνισμ ό». Βλ. και European Union Intellectual Property Network (EUIPN), Κοινή ανακοίνωση σχετικά με την αναπαράσταση νέων ειδών σημάτων, 2018.