ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΣΧΕΣΕΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΩΝ ΑΥΤΩΝ

Καθήκον υποδοχής πελατών. Απαγόρευση ρητρών αποκλειστικότητας Άρθρο 1 9 όμως σοβαρές, που να πληρούν και τό κριτήριο τής παραβάσεως τών χρηστών ηθών, σύμφωνα με τή σχετική ερμηνεία που θα δούμε υπό τό άρθρο 8§1. Όχι, κατά τή γνώ- μη μας, και στήν περίπτωση π.χ. τού πελάτη που σκοπεύει να προβεί στό δωμάτιο σε ποινικώς κολάσιμη χρήση ναρκωτικών, όταν δεν προσβάλλει έτσι παράλληλα τόν ξε- νοδόχο, τό προσωπικό ή τούς άλλους πελάτες. Η υποχρέωση τού ξενοδόχου να δέχεται κάθε πελάτη, καλύπτει και τά πράγματα που είναι εύλογο να έχει μαζί του ένας ταξιδιώτης. Ο ξενοδόχος δεν μπορεί να αρνη- θεί τήν ενοικίαση λόγω τέτοιων πραγμάτων, ούτε και τήν εξυπηρέτηση τού πελάτη σε σχέση με αυτά, εφόσον μιλάμε για εξυπηρέτηση που είναι εύλογο να αναμένει ο πελά- της, βάσει και τού είδους τού ξενοδοχείου. Αυτό δεν σημαίνει ότι οφείλει ο ξενοδόχος να έχει και σκεπαστό γκαράζ για τά αυτοκίνητα τών πελατών. Σημαίνει όμως ότι οφεί- λει να μεριμνά και για χώρο σταθμεύσεως, εκεί όπου υπάρχει σχετική δυσκολία, εφό- σον φυσικά τό ξενοδοχείο βρίσκεται σε περιοχή όπου είναι αναμενόμενο να έρθει με αυτοκίνητο ο πελάτης (και όχι λ.χ. σε νησί ή οικισμό, εντός τών οποίων απαγορεύεται η κυκλοφορία αυτοκινήτων). Για τούς πελάτες με κατοικίδια όμως, βλ. ΑΝ 1108/38,2§5. 15 Ο ίδιος κανόνας θα εφαρμοστεί και επί πελατών με άλλα ζώα (εκ τού ελάσσονος τό μείζον · αφού απαγο- ρεύονται τά κατοικίδια, απαγορεύονται και τά άλλα). Οι πελάτες που συνοδεύονται από ζώα δεν επιτρέπεται να γίνονται δεκτοί εντός τού ξενοδοχείου μαζί με αυτά, εκτός αν υπάρχει στό ξενοδοχείο χωριστός χώρος για ζώα. Η διάταξη αφήνει έδαφος και για τό ενδεχόμενο τό ζώο να παραμένει έξω και να μην εισέρχεται στό ξενοδοχείο. Σε αντίθεση με τή λογική τής §2 τού άρθρου 1 τού κανονισμού, ο νόμος απαγορεύ- ει τήν εκμίσθωση στόν πελάτη που θέλει να καταλύσει στό ξενοδοχείο μαζί με τό ζώο · δεν δίνει ευχέρεια στόν ξενοδόχο που δεν διαθέτει διαμέρισμα για ζώα να τόν δεχθεί. Η αυστηρότητα αυτή τού νόμου μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από τήν παλαιότητά του και, κατά συνέπεια, τ’ ότι σχεδιάστηκε για διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες, στίς οποίες ήταν μάλλον ασυνήθη τά ζώα συντροφιάς. Υπαρκτή θα πρέπει να ήταν, αντιθέτως, στό νου τού νομοθέτη τού 1938, και η εικόνα τού επαρχιώτη που έρχεται στήν πρωτεύου- σα μαζί με μια δυο κότες για πεσκέσι, ή και κάποια κατσίκα. Η απαγόρευση λοιπόν τών ζώων, όταν δεν υπάρχει ξεχωριστός χώρος σταβλισμού των, βρίσκεται σε αρμονία με τόν από τά βάθη τών αιώνων πάγιο διαχωρισμό στά οικήματα, τού χώρου διαμονής τών ανθρώπων από τόν χώρο διαμονής τών ζώων, πρωτίστως για λόγους καθαριό- τητας. Σε σχέση με τά ξενοδοχεία ειδικότερα, τόν εικοστό αιώνα, σχετίζεται περαιτέ- ρω και αυτή με τόν αστικό καθωσπρεπισμό, καθώς και με τήν σχετική αντίληψη περί διασφαλίσεως τής ποιότητας τού τουριστικού προϊόντος. Τέλος σχετίζεται φυσικά και με τήν προστασία τών λοιπών πελατών, π.χ. από θορυβώδη ή και επικίνδυνα σκυλιά. 15. « Ἀπαγορεύεται νὰ γίνονται δεκτοὶ εἰς τὰ ξενοδοχεῖα πελάται συνοδευόμενοι ὑπὸ κυνῶν ἢ ἄλλων κατοικι- δίων ζώων, ἐκτὸς ἐὰν τὸ ξενοδοχεῖον διαθέτῃ εἰδικὸν διαμέρισμα διὰ κατοικίδια ζῶα ».