Η ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Κεφάλαιο 1 – ΕΙΣΑΓΩΓΗ 11 Η ακυρωτική απόφαση, πέραν από τη βασική συνέπεια του διαπλαστικού αποτελέσματος της ακύρωσης αναπτύσσει και ισχύ δεδικασμένου, 57 το οποίο συνίσταται στη δεσμευτι- κή ενέργεια του κριθέντος διοικητικής φύσεως ζητήματος. 58 Το δεδικασμένο έχει διττή έν- νοια, δηλαδή αφενός εμποδίζει το ίδιο ή άλλο Δικαστήριο να επανέλθει επί του κριθέντος ζητήματος και αφετέρου υποχρεώνει τόσο το Δικαστήριο της επόμενης δίκης (για παρά- δειγμα επί αιτήσεως ακυρώσεως ή αγωγής αποζημίωσης σύμφωνα με το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος), όσο και τη Διοίκηση να λάβουν ως βάση του συλλογισμού τους όσα έχουν διαγνωσθεί και κριθεί σχετικά. Ο εξοπλισμός μιας απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρί- ου με το πέπλο του δεδικασμένου σημαίνει την άμεση υποχρέωση όλων των Δικαστηρίων αλλά και των διοικητικών οργάνων ή αρχών στην Κυπριακή Δημοκρατία να λαμβάνουν υπόψη σε κάθε μελλοντική περίπτωση το δεδικασμένο αυτό. Η Διοίκηση στο πλαίσιο εφαρμογής των αρχών του κράτους δικαίου, της χρηστής διοί- κησης και της αρχής της νομιμότητας της διοικητικής δράσης, οφείλει να συμμορφώνεται άμεσα και χωρίς προφάσεις προς τις ακυρωτικές αποφάσεις. 59 Η Διοίκηση είναι υποχρεω- μένη, με άλλα λόγια, να συμμορφώνεται, με πράξη ή παράλειψη, με όλα όσα απορρέουν από τις ακυρωτικές αποφάσεις, κατά τα ρητώς προβλεπόμενα στο Άρθρο 146.5 του Συ- ντάγματος, στα άρθρα 57-59 του Νόμου 158(Ι)/1999 αλλά και στη σχετική νομολογία. Αξί- ζει να αναφερθεί, ότι υποχρέωση συμμόρφωσης δεν έχει μόνο η διάδικη διοικητική αρχή ή το διάδικο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, αλλά λόγω της erga omnes ισχύος της ακυρωτικής κρίσης του Διοικητικού Δικαστηρίου η Διοίκηση στο σύνολό της και συνεπώς και οι διοικητικοί φορείς που δεν ήταν διάδικοι. Σε συμμόρφωση προς την υποχρέωση που απορρέει από το Άρθρο 146.5 του Συντάγματος, οι διοικητικές αρχές είναι υποχρεω- μένες να συμμορφώνονται, ανάλογα με κάθε περίπτωση, με θετική ενέργεια προς το πε- ριεχόμενο της ακυρωτικής απόφασης ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη με όσα κρίθηκαν από αυτή. Όπως έχει επισημανθεί στην υπόθεση Κώστας Βύρωνας ν. Δημοκρατίας , 60 «Απόφαση, η οποία εκδίδεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος, δεν είναι δηλωτική δικαιω- μάτων και υποχρεώσεων αλλά, αφ’ εαυτής, καθοριστική για την υπόσταση πράξης ή από- φασης. Η εξαφάνισή της από το διοικητικό πεδίο αποτελεί υποχρέωση παντός αρμοδίου. Το καθήκον εκπηγάζει από τη φύση και το χαρακτήρα της ακυρωτικής απόφασης και τη ρητή υποχρέωση, που επιβάλλει η παράγραφος 5 του Άρθρου 146 στον καθένα που έχει λόγο στην εξάλειψή της, «εις ενεργόν συμμόρφωσιν προς ταύτην». 57. Βλέπε τη σχετική ανάλυση στο κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου με τίτλο «Δεδικασμένο των ακυρωτι- κών αποφάσεων». 58. Το απρόσβλητο της ανέκκλητης ή τελεσίδικης απόφασης στο πλαίσιο της ίδιας δίκης λέγεται τυπικό δεδικασμένο και πρέπει να διακρίνεται από το ουσιαστικό δεδικασμένο που σημαίνει τη δεσμευτική δύναμη της απόφασης. 59. Βλέπε τη σχετική ανάλυση στο κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου με τίτλο «Συμμόρφωση της Διοίκησης με τις ακυρωτικές αποφάσεις». 60.  Κώστας Βύρωνας ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 77. 38 39 40