Η ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΔΕΕ ΩΣ ΜΕΣΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Προϋποθέσεις υποβολής προδικαστικού ερωτήματος 15 ερωτήματος που ενδέχεται να ακολουθήσει το εθνικό δικαστήριο, ωστόσο, δεν οδηγεί αυτόματα στο απαράδεκτο αυτού, καθώς, κατά πάγια νομολογία, το Δικαστήριο μπορεί να συναγάγει από τη διατύπωση του ερωτήματος, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα εκτιθέ- μενα από αυτό δεδομένα, τα στοιχεία που σχετίζονται με την ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης, και να αναδιατυπώσει το ερώτημα 32 , προκειμένου να παράσχει στο εθνικό δι- καστήριο τη δυνατότητα να επιλύσει το νομικό πρόβλημα του οποίου έχει επιληφθεί 33 . Δύο, λοιπόν, κατηγορίες ερωτημάτων προκύπτουν από τη διατύπωση του άρθρου 267 ΣΛΕΕ: η πρώτη είναι αυτή που περιέχει ζητήματα ερμηνείας και η δεύτερη ζητήματα κύρους διατάξεων του δικαίου της Ένωσης. Βέβαια, στο ίδιο προδικαστικό ερώτημα, μπορεί ταυτόχρονα να σωρεύονται πολλά ερωτήματα του εθνικού δικαστή προς το ΔΕΕ, εκ των οποίων ορισμένα να θέτουν ζητήματα ερμηνείας διατάξεων ευρωπαϊκού δικαίου, πράγμα που είναι και το πλέον σύνηθες, και ορισμένα να θέτουν ζητήματα κύ- ρους των ίδιων ή άλλων διατάξεων. Τούτο είναι εύλογο, διότι ο εθνικός δικαστής για λόγους ταχύτητας απονομής δικαιοσύνης επιθυμεί να λάβει την απαραίτητη βοήθεια από το ΔΕΕ με μία μόνο απόφαση παραπομπής, συνεπώς επιδιώκει να περιλάβει στο προδικαστικό του ερώτημα όλα τα ζητήματα ερμηνείας ή κύρους του δικαίου της Ένω- σης που προκύπτουν, ή πιθανόν να προκύψουν μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης. Για το λόγο αυτό, εξάλλου, συχνά υποβάλλονται και ερωτήματα επικουρικά, δηλαδή ερωτήματα για τα οποία ζητείται να απαντηθούν μόνο σε περίπτωση που η απάντηση στο κύριο ερώτημα έχει θετική ή αρνητική προσέγγιση. Ωστόσο, είναι χρήσιμο να εξε- ταστούν χωριστά οι δύο κατηγορίες ερωτημάτων, πρωτίστως διότι είναι διαφορετικό το πεδίο των νομικών κειμένων στα οποία μπορούν να αναφέρονται. Όσον αφορά τα ερωτήματα ερμηνείας, αυτά μπορούν να αφορούν οποιαδήποτε διάτα- ξη « των Συνθηκών » καθώς και « των πράξεων των θεσμικών ή λοιπών οργάνων ή ορ- γανισμών της Ένωσης », κατά τη διατύπωση του άρθρου 267 ΣΛΕΕ. Η ορολογία που χρησιμοποιούν εδώοι συντάκτες της Συνθήκης ουσιαστικά αναφέρεται σε όλο το πρω- τογενές και δευτερογενές δίκαιο της ΕΕ. Το πρωτογενές δίκαιο, που στο άρθρο 267 ΣΛΕΕ αναφέρεται ως « Συνθήκες » περιλαμβάνει όχι μόνο τις δύο βασικές Συνθήκες, δηλαδή τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) και τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), τα Πρωτόκολλα και τις Προσθήκες σε αυτές, αλλά περιλαμβάνει επίσης το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. άρθρο 6, παρ. 1, ΣΕΕ: «[ο ΧΘΔ] έχει το ίδιο νομικό κύρος με τις Συνθήκες »), και, τέ- λος, τις γενικές αρχές δικαίου της Ένωσης. 32. Γρηγόριος – Ευάγγελος Καλαβρός, Θεόδωρος Γεωργόπουλος, « Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Θεσμικό δίκαιο, τόμος Ι », εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη 2017, σελ. 252, Δονάτος Παπαγιάννης, « Ευρωπαϊ- κό Δίκαιο », ό.π. , σελ. 389. 33. Απόφαση ΔΕΕ της 3 ης Μαρτίου 1994, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-332/92, C-333/92, C-335/92, Eurico Italia , σκέψη 19, απόφαση ΔΕΕ της 11 ης Ιουνίου 1992, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-149/91 και C-150/91, Sanders Adour , σκέψη 10.