ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΑΥΛΩΝ ΑΞΙΟΓΡΑΦΩΝ

Β. Αποθετηριακή θεώρηση των αξιογράφων | 9 | Β. Αποθετηριακή θεώρηση των αξιογράφων 1. Έννοια αξιογράφων Σημείο αναφοράς της αποθετηριακής ανάλυσης είναι τα αξιόγραφα (άρθρ. 2(1) παρ.1 Κανονισμού CSDR). Αυτά κατά το νομοθετικό ορισμό τους καταλαμβάνουν κάθε χρηματοπιστωτικό μέσο (άρθρ. 2(1) παρ. 8 Κανονισμού CSDR σε συνδ. με άρθρ. 4 παρ. 1 (15) Οδηγίας 2017/65/ΕΕ ή MiFID II και άρα και άρθρ. 4 παρ. 15 ν. 4514/2018 σε συνδ. με Τμήμα Γ΄ Παραρτήματος του νόμου) (π.χ. ακόμη και παράγωγα, βλ. Ταρνανίδου, Η Ελληνική Κεφαλαιαγορά…, 925επ., Γερακού- δης, Αποϋλοποίηση…, 21) παραπέμποντας στην πλήρη γκάμα των κατηγοριών επενδυτικών προϊόντων της κεφαλαιαγοράς (Lieverse εις Busch/Ferrarini, 43- 44, Τουντόπουλος, 48, Ρόκας Ν.-Μικρουλέα-Λιβαδά, εις Ρόκα/Γκόρτσο/Μικρου- λέα/ΛΙβαδά, 659). Κατ’ ουσίαν όμως όταν γίνεται λόγος για «αξιόγραφα σε λογιστική μορφή» (book- entry securities) ο όρος παραπέμπει σε κινητές αξίες, μέσα χρηματαγοράς και μερίδια οργανισμών συλλογικών επενδύσεων (Walker εις Blair/Walker, 19-21) (άρθρ.4 Μέρ. 1 Ενοτ. Ι και άρθρ. 2.1 παρ. 3 Μέρ. 2 Ενότ. Ι Κανονισμού Λειτουργί- ας ΕΛΚΑΤ (Κανονισμού Λειτουργίας Ελληνικού Κεντρικού Αποθετηρίου Τίτλων», όπως έχει εγκριθεί από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δυνάμει της Απόφασης 6/904/26.2.2021 της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, ΦΕΚ Β/1007/16.03.2021)). Υπάρχουν προσδιορισμοί όλων αυτών των αξιογράφων στο νόμο (Αυγητίδης, Δίκαιο της κεφαλαιαγοράς, 89επ., Ρήγας, Η νομική φύση…, 6-7, Ρόκας Ν.- Μικρουλέα-Λιβαδά, εις Ρόκα/Γκόρτσο/Μικρουλέα/ΛΙβαδά, 664-665). Ειδικότε- ρα: α. Κινητές αξίες. Οι κινητές αξίες (transferable securities) αναφέρονται στις κα- τηγορίες αξιών που επιδέχονται διαπραγμάτευσης στην κεφαλαιαγορά, εξαιρου- μένων των μέσων πληρωμής (άρθρ. 4 παρ. 44 ν. 4514/2018) (Μιχαλόπουλος, Αποϋλοποίηση τίτλων…, 40επ., Κορδή-Αντωνοπούλου, Έγγραφα…, 10, Λιναρί- της, Ο numerus clausus…, 153, 155, Μήτσου, 52επ.). Επομένως, στοιχείο ειδοποιό με βάση τον παραπάνω προσδιορισμό των κινητών αξιών δεν είναι μόνο η δυνατότητα μεταβίβασης αυτών ως τυπικών αξιογράφων κατά το κοινό δίκαιο (π.χ. εις τον κομιστή, ή ονομαστικών, βλ. Ρήγα, Η μεταβίβα- ση…, 504επ.) αλλά και το ότι θα πρέπει να είναι δεκτικές διαπραγμάτευσης στις κεφαλαιαγορές («negotiable on capital markets»). Η ερμηνεία αυτού του όρου είναι σημαντική για την υπαγωγή. Σύμφωνα και με τις σχετικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις (βλ. Crown, εις Herbst-Lovegrove, 56), ο όρος παραπέμπει σε κινη- τές αξίες που δεν υπόκεινται σε απαγορεύσεις ή περιορισμούς οι οποίοι θα μπο- ρούσαν να παρεμποδίζουν τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης αυτών, ήτοι τη δυ- νατότητα οι σχετικές αξίες να αποτελέσουν αντικείμενο προσφοράς και ζήτησης υπό συνθήκες αγοράς. Η δυνατότητα αυτή εξ ορισμού δεν υπάρχει για παράδειγ- 1 2 3 4 5