Η ΑΝΑΛΥΣΗ DNA ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

15 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ DNA ΣΤΗΝ ΠΟΙΝIΚΗ ΔΙΚΗ σα έρευνα για τον εντοπισμό του αυτουργού έγινε με τη βοήθεια μιας νέας για τα τότε δεδομένα της εποχής επιστήμης. Η τεχνική της λήψης DNA μέσω των δακτυλικών αποτυπωμάτων (DNA Fingerprinting) 36 χρησιμοποιήθηκε σε ποι- νική έρευνα για πρώτη φορά παγκοσμίως τότε. Ήταν μια επαναστατική και έντονα ριζοσπαστική μέθοδος, η οποία οδήγησε έμμεσα στη σύλληψη του αυτουργού του εγκλήματος, αλλά και ήρθε άμεσα σε σύγκρουση με το παρατηρούμενο φαινόμενο της λανθασμένης απονομής δικαιοσύνης (miscarriage of justice) 37 , 38 και των δικαστικών πλανών (judi- 36. Βλ. Shewale J. G., DNAAnalysis – Current Practices and Emergencing Technologies, CRC Press – Taylor & Francis Group, Boca Raton – London – New York, 2014, σελ. 9, ο οποίος εύστοχα επισημαίνει γιατί κατά την άποψή του πρέπει να ελέγχεται πρώτα για την ύπαρξη δακτυλικών αποτυπωμάτων (fingerprints) και μετά για υλικό DNA, ο χώρος του εγκλήματος (crime scene): «… Before swabbing an area for DNA, make sure the area is not conducive for fingerprints , since one may be swabbing through a latent fingerprint. As a critical piece of evidence in criminal proceedings, fingerprints always should be a priority at any crime scene for several reasons : i. Fingerprint processing is more cost - effective than DNA analysis. ii. Databases containing fingerprints are significantly larger than DNA databases, resulting in a greater opportunity for an i dentification to be made. iii. Fingerprint identifications can be made in hours , whereas DNA results can take weeks …». 37. Για το ολοένα και αυξανόμενο σε ένταση φαινόμενο της λανθασμένης απονομής δι- καιοσύνης (miscarriage of justice), αλλά κυρίως για τις σαφέστατα αρνητικές επι- δράσεις που αυτό έχει στη ζωή των λανθασμένα καταδικασμένων (wrongly convicted) ανθρώπων, των θυμάτων (victims) και των οικογενειών τους, μας διαφωτίζει η Katz H., Justice Miscarried – Inside Wrongful Convictions in Canada, Dundurn Press, Toronto, 2011, σελ. 10 – 11: «… The prison system is not kind to people who have been wrongly convicted . Parole boards frequently perceive their continued statements of innocence as a lack of remorse and evidence that they have yet to be rehabilitated. Consequently , they are frequently denied parole and end up spending many more years in prison than if they had admitted guilt for a crime they didn’ t commit . Meanwhile , the lost years away from their family can never be regained … Wrongly convicted men and women aren’ t the only victims. What about their families and those of the i njured or murdered victims? They , too , are often traumatized by wrongful convictions . The victims’ families often feel some relief from knowing that the perpetrator is behind bars . But what happens when they learn that the real perpetrator continues to roam free? Do they relive the trauma of losing a loved one all over again along with not knowing what really happened ? Nobody is held accountable if a murder remains unsolved . As time marches on and the trail gets colder , it can become more difficult to find the real killer . And what does it do for the confidence of the victims and their families in the criminal justice system?. ..». 38. Για ένα σαφή ορισμό της έννοιας της λανθασμένης καταδίκης (wrongful conviction), και για τη διάκρισή της από την έννοια της λανθασμένης απονομής δικαιοσύνης (miscarriage of justice), βλ. Huff C. R. / Killias M., Wrongful Conviction – International Perspectives on miscarriages of justice, Temple University Press, Philadelphia, 2008, σελ. 5, όπου εύστοχα επισημαίνεται ότι: «… What is wrongful conviction? In developing