ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ

VII

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το βιβλίο «Δικονομικό Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης» του κ. Μ. Περάκη, το

οποίο προλογίζω με ιδιαίτερη χαρά, αποτελεί ένα ολοκληρωμένο έργο, εμπλου-

τισμένο με τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα αυτό.

Ο συγγραφέας συγκέντρωσε και αξιοποίησε με προσοχή και δεξιοτεχνία τις

ισχύουσες νομοθετικές ρυθμίσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκινώντας από τις

Συνθήκες και τα Πρωτόκολλα που τις συνοδεύουν και προχωρώντας στη διασυ-

νοριακή αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και στο εφαρμοστέο δίκαιο στις

συμβατικές και εξωσυμβατικές ενοχές, στις ενισχυμένες συνεργασίες στο διαζύ-

γιο, το δικαστικό χωρισμό και τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων μέχρι και

το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, την ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής, τις ευρω-

παϊκές διαδικασίες μικροδιαφορών, το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο και το ευ-

ρωπαϊκό δίκαιο αφερεγγυότητας.

Η συγκέντρωση σε ένα corpus όλων αυτών των ενωσιακών κανόνων επιτρέπει

τη συναρμογή και την αλληλοσύνδεση κανόνων ενωσιακού και ελληνικού δικαί-

ου προς όφελος του δικηγόρου, του δικαστή ή του σπουδαστή.

Το εισαγωγικό σημείωμα που προηγείται, καθώς και ο κατάλογος βιβλιογραφί-

ας μαζί με το ευρετήριο όρων, διευκολύνουν τον αναγνώστη και προσθέτουν ση-

μαντικά στην κατανόηση των διαφόρων ρυθμίσεων. Στο πλαίσιο αυτό θα ήταν

χρήσιμο να εκτίθενται και οι αιτιολογικές σκέψεις των ενωσιακών κανονισμών,

οι οποίες δεν αποκλείεται να υποβοηθούν στην ερμηνεία τους

Το ενδιαφέρον, όμως, και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του βιβλίου δεν είναι η

συλλογή και παράθεση των Κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι η έντα-

ξή τους στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τούτο γιατί το δίκαιο αυτό δι-

εκδικείται μετ’ επιτάσεως από όλους τους κλάδους του εσωτερικού-εθνικού δι-

καίου που το ανταγωνίζονται αλλά και το δημόσιο διεθνές δίκαιο

. Πράγματι,

πολλοί κλάδοι του εσωτερικού δικαίου ιδιοποιούνται το δίκαιο της Ευρωπαϊκής

Ένωσης. Άλλοτε η ιδιοποίηση αυτή γίνεται από το δημόσιο διεθνές δίκαιο, άλ-

λοτε από το εσωτερικό δημόσιο δίκαιο (διοικητικό και συνταγματικό), ακόμη

1. Βλ. υπ’ αυτήν την έννοια, ενδεικτικά, την απόφαση του ΔΕΕ της 20.9.2001, Grzelczyk,

C-184/99, EU:C:2001:458, σκ. 44 και, αντί άλλων, το σημείο 132 των προτάσεων του

γενικού εισαγγελέα της 18.5.2017, στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C-360/15 και

C-31/16, X και Visser Vastgoed Beleggingen, EU:C:2017:397.

2. Βλ. V. Christianos, «Prolégomènes: «Entité doctrinale européenne» ou auteurs à titre in-

dividuel?» in

Doctrine et droit de l’ Union européenne

, éd. Bruylant, 2008.