ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

51 ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ Αναφέρεται 93 ότι οι γονείς εγκληματικών παιδιών διακρίνονται σε δύο τύ- πους. Σε «ελαστικούς», τους οποίους χαρακτηρίζει η έλλειψη επίβλεψης και πειθαρχίας και σε «φλύαρους», οι οποίοι μπορεί να επιβάλλουν κυρώσεις ή να απειλούν ότι θα τιμωρήσουν τα παιδιά τους, η τιμωρία όμως αυτή παραμέ- νει αναποτελεσματική, διότι δεν εφαρμόζεται με συνέπεια. Δεν αντιμετωπίζουν, με άλλα λόγια, ευθέως το πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, στο πλαίσιο μιας ορ- θής κοινωνικοποίησης, οι γονείς δεν θα πρέπει να ζητούν από τα παιδιά τους απλώς να αποφεύγουν κάθε εγκληματική δραστηριότητα, αλλά κυρίως να τους μαθαίνουν πώς να ενστερνίζονται συμβατικές συμπεριφορές. Να καλλιεργούν τις κοινωνικές δεξιότητες για λύση των προβλημάτων τους σε περίπτωση σύ- γκρουσης, έτσι ώστε να μη στρέφονται στο έγκλημα. Αυτό θα τα βοηθήσει γε- νικά και στο πλαίσιο των συναναστροφών τους, για την αποφυγή μιας ομάδας ομηλίκων με παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Φυσικά η στήριξη και βοήθεια εκ μέρους των γονιών στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να είναι πάντοτε παρού- σες. Δυστυχώς στη σημερινή κοινωνία οι γονείς είτε απασχολούνται μακριά από το σπίτι, με αποτέλεσμα να χάνουν τον απόλυτο έλεγχο του οικογενειακού χώ- ρου, και φυσικά των παιδιών τους, είτε ασχολούνται με καθημερινά ζητήμα- τα επιβίωσης που προκαλούνται από την ανεργία ή άλλα σχετικά προβλήμα- τα, με αποτέλεσμα και πάλι να αμελούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα παι- διά τους, έτσι ώστε να τους προσφέρουν μιαν ελλιπή, προβληματική κοινωνι- κοποίηση. Ούτως ή άλλως, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια της εποχής μας έχουν οδηγήσει την κοινωνία σε μια ανομική κατάσταση. Η δομή της ενταγμέ- νης σε αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα οικογένειας έχει καταρρεύσει, διό- τι αποτελείται κυρίως από αλλοτριωμένα άτομα, άτομα δηλαδή, τα οποία έχουν χάσει την κοινωνική τους διάσταση, κυνηγούν τον υλικό πλούτο και επιθυμούν να είναι κάτι το διαφορετικό από αυτό που πράγματι είναι. Αυτό σχετίζεται με γεγονότα που διαδραματίζονται στην εποχή μας, όπως για παράδειγμα η πνευ- ματική φτώχεια, παρά τις δυνατότητες που προσφέρονται, η μαζικοποίηση και ο ευτελισμός της έννοιας του ανθρώπου και τέλος ο περιορισμός του σύγχρο- νου ανθρώπου σε ένα ελάχιστο τμήμα δυνατοτήτων και επιλογών που του πα- ρέχονται, λόγω των προβλημάτων που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Σήμερα, στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης των ανηλίκων στις κοινωνίες των χωρών του δυτικού κόσμου, το παιδί δεν βιώνει όπως θα έπρεπε την παιδική του ηλι- 93. R. Agnew, T. Brezina 2012, σελ.256 επ.