Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΝΝΟΜΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

οφείλουν, να προσδιορίζουν και την θεμελίωση των αξιώσεών τους στους ουσιαστι- κού δικαίου κανόνες. Παρόλο που στο φιλελεύθερο δικονομικό αυτό σύστημα της adversary procedure τα μέρη εμφανίζονται να έχουν μόνο δικαιώματα, διαδικαστικές ελευθερίες και μια απεριόριστη διακριτική ευχέρεια εκπλήρωσής τους, η ιδιωτική αυ- τονομία οριοθετείται από ορισμένες ελάχιστες υποχρεώσεις τους, οι οποίες περιορί- ζονται στην τήρηση του καθήκοντος αληθείας και την υποχρέωση σαφούς προβολής στο δικόγραφο της αγωγής των πραγματικών και νομικών τους ισχυρισμών 17 . Ο δικαστής παραμένει απλός παρατηρητής της διαφοράς, όπως περίπου σκιαγρα- φείται ο ρόλος ενός διαιτητή που δεν έχει όμως κανένα ενεργό ρόλο στη δίκη. Ο δικα- στής δεν έχει γνώση των στοιχείων της διαφοράς πριν τη διαδικασία στο ακροατήριο, ενώ ενώπιον του ακροατηρίου πρέπει να παραμένει αμέτοχος και να μην επηρεάζει με κανένα τρόπο την εξέλιξη της δίκης σε όλη τη διάρκειά της, ώστε η κρίση του να είναι αμερόληπτη. Σε αντίθεση με τη διαλεκτική σχέση δικαστή και διαδίκων στην πολιτική δίκη του ηπειρωτικού δικονομικού δικαίου, η αποστασιοποίηση του δικαστή στο δικονομικό σύστημα του κοινοδικαίου ανταποκρίνεται στην θέση του δικαστήως ιεραρχικά ανώτερου μέρους στη διαδικασία σε σχέση με τα διάδικα μέρη 18 . Ωστόσο, κατά την αποδεικτική διαδικασία, η αποδυναμωμένη θέση του δικαστή αντισταθμίζε- ται από την δυνατότητά του να παρεμβαίνει και να επιβάλλει στους διαδίκους τη δια- σάφηση των πραγματικών γεγονότων, τα οποία έχουν ήδη εκτεθεί στο διαδικαστικό στάδιο προβολής των ισχυρισμών ( pleadings ) 19 . Το καθήκον διασάφησης αναφέρε- ται σε έγγραφα που υπάρχουν ή υπήρξαν και τελούν σε άμεση σχέση με την επίδικη διαφορά 20 . Η μόνη δε κύρωση που μπορεί να επιβάλει στα μέρη για μη τήρηση του καθήκοντος αληθείας, χωρίς να επηρεάσει την κρίση του για την κύρια διαφορά, εί- ναι η κύρωση λόγω της περιφρόνησης του δικαστηρίου ( contempt of court ) 21 σε περί- πτωση που ο διάδικος αρνηθεί αναιτιολόγητα να προσκομίσει το έγγραφο. Ομού με τη θέσπιση του πλέγματος των ρυθμίσεων για την πλήρη επίκληση των πραγματικών γεγονότων και του συνόλου των αποδεικτικών μέσων αποκαλύπτεται μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ του ηπειρωτικού και του αγγλοαμερικανικού δικονομικού συστή- ματος που έγκειται στην αντιμετώπιση της αλήθειας. Στο ηπειρωτικό δικονομικό σύστημα σε αντίθεση με το αγγλοαμερικανικό σύστημα δεν μπορεί να γίνει λόγος για την γενικότερη ισχύ ενός καθήκοντος διασάφησης σε σχέση με τα αποδεικτικά 17.  a. 31.23 CPR,“(1) Proceedings for contempt of court may be brought against a person if hemakes, or causes to bemade, a false disclosure statement, without an honest belief in its truth” · Cohn , Zur Wahrheitspflicht und Aufklärungspflicht der Parteien, FS für Hippel, σ. 50. 18.  Βλ. σχ. Stürner R ., Parteiherrschaft versus Richtermacht, ZZP (2010), 123Band, σ. 154επ.. 19.  House of Lords, In reWestinghouse Uranium Contract, WLR 2 (1978), σ. 81. 20.  Part 31, Disclosure and Inspection of Documents CPR, , https://www.justice.gov.uk/courts/ procedure-rules/civil/rules/part31. 21.   Cohn , Wahrheitspflicht, ό.π., υποσ. 6, σ. 49. Συγκριτική θεώρηση των κύριων εννόμων συνεπειών των αποφάσεων 9