ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Από το Grexit στο Grexception

Η ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια. Η Ελλάδα υπήρξε η μόνη βαλκανική χώρα

που μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο εντάχθηκε στο «δυτικό στρατόπεδο». Όλοι οι

υπόλοιποι Βαλκάνιοι έζησαν την περιπέτεια του -πάλαι ποτέ- υπαρκτού σοσια-

λισμού σε διάφορες εκδοχές. Σήμερα, όσες γειτονικές χώρες δεν βυθίστηκαν στη

βαλκανική τους μοίρα με εμφύλιες συγκρούσεις ή αδιέξοδους εθνικισμούς, προ-

σπαθούν να ανακτήσουν ό,τι τους στέρησε ο ιστορικός χρόνος, ενώ εμείς κατα-

στρέφουμε όλα όσα μας δώρισαν τη δυνατότητα να προηγηθούμε οικονομικοπο-

λιτικά. Αυτό που ζούμε λίγο-λίγο είναι μια ανάστροφη πορεία: η Ελλάδα από ανε-

πτυγμένη, κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση αναπτυσσόμενης χώρας (όπως συ-

νέβη και με την κατάταξη του Χρηματιστηρίου Αθηνών).

Κατασκευάζοντας εχθρούς

Εκ των υστέρων έχει φανεί καθαρά ότι η χρεοκοπία μας ήταν αφενός αναπό-

φευκτη και αφετέρου μόνο το σύμπτωμα. Τα προβλήματά μας (α) είναι βαθύτε-

ρα, (β) δεν είναι κυρίως δημοσιονομικά, (γ) δεν φταίνε κάποιοι έξω από τη χώρα.

Κατά συνέπεια πρέπει να τα λύσουμε εδώ, με συνεννόηση και εσωστρέφεια. Η ση-

μερινή κυβέρνηση τελειοποιεί απλώς την τακτική των προηγουμένων που φόρτω-

ναν όλες τις λύσεις ή τα μνημόνια στους επάρατους δανειστές. Προσπαθεί να κα-

τασκευάσει και εσωτερικούς εχθρούς του λαού οι οποίοι είναι νεοφιλελεύθεροι και

φοράνε γραβάτες Armani. Πάλι καλά, γιατί παλιά οι εχθροί του λαού είχαν νύχια

γαμψά και άσκημο τέλος (μαζί με τους προδότες και τους χαφιέδες). Μέσα από την

περιπέτεια χωρίς τέλος που βιώνουμε, έχει χαθεί κάθε ίχνος ελπίδας. Σε έναν κό-

σμο που τα οικονομικά σύνορα (σε αντίθεση με τα φυσικά) εξαφανίζονται, ωθού-

νται επιχειρήσεις και ανθρώπινο δυναμικό εκτός επικράτειας. Μέσα σε βαθιά απο-

γοήτευση, γονείς παροτρύνουν τα τέκνα τους σε μετανάστευση, πιστεύοντας ότι

θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση εξαφανίζοντας το πρόβλημα μαζί με τα παι-

διά τους.