ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ & ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ (ΑΝΗΛΙΚΟΙ - ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ)

18 / 22

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
86
ικανότητας καταλογισμού) υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος (: δόλος
– πρόσθετος σκοπός), όπως και η περίπτωση του από αμέλεια εγκλήματος22.
Εξάλλου, η διάταξη του άρθρου 69 ΠΚ, απαιτεί για την επιβολή του μέτρου
το τελεσθέν πλημμέλημα να απειλείται στο νόμο με ποινή ανώτερη από έξι μή-
νες. Διχογνωμία επικρατεί ως προς το εάν οι έξι μήνες αποτελούν το ανώτατο
ή το κατώτατο όριο της προβλεπόμενης (για το πλημμέλημα) ποινής. Αν αφή-
σει κανείς κατά μέρος όσους προσπερνούν το πρόβλημα αρκούμενοι σε επα-
νάληψη του ασαφούς γράμματος του νόμου23, δύο τάσεις διαμορφώθηκαν στα
πλαίσια προσεγγίσεως του συγκεκριμένου ζητήματος: κατά μία (μη κρατού-
σα) άποψη, ο νόμος αναφέρεται σε πλημμελήματα, για τα οποία η ανώτερη
προβλεπόμενη ποινή υπερβαίνει τους έξι μήνες24 . Η κρατούσα, ωστόσο, σε
επιστήμη25 και νομολογία26 εκδοχή περιορίζει το πεδίο εφαρμογής του άρθρου
69 ΠΚ μόνο στα πλημμελήματα, για τα οποία απειλείται ελάχιστη ποινή του-
λάχιστον έξι μηνών. Πέραν της «ανοιχτής» διατυπώσεως της διατάξεως, τη
βασιμότητα της κυρίαρχης αντιλήψεως ενισχύουν και ουσιαστικής υφής επι-
χειρήματα, όπως: από τη μια, η αρχή της αναλογίας, η οποία υπαγορεύει την
επιβολή του επαχθούς μέτρου της φυλάξεως μόνο στα βαρύτερα των πλημμε-
λημάτων, και από την άλλη, η εκτίμηση πως μόνον η διάπραξη ενός σοβαρού
πλημμελήματος επιτρέπει τη συναγωγή της επικινδυνότητας του δράστη και
θεμελιώνει την πρόγνωση για την τέλεση και άλλων σοβαρών πλημμελημά-
των, η αποτροπή των οποίων επιβάλλει τη φύλαξη του ακαταλογίστου27.
(ii) Δεύτερη προϋπόθεση είναι η απαλλαγή του δράστη από την ποινή για
το έγκλημα που έχει τελέσει λόγω νοσηρής διαταράξεως των πνευματικών
του λειτουργιών (: άρθρο 34 ΠΚ) ή κωφαλαλίας (: άρθρο 33 παρ. 1 ΠΚ), εξαι-
τίας των οποίων κρίνεται ότι δεν μπορούσε να αντιληφθεί το άδικο των πράξε-
ών του ή να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψή του για το άδικο αυτό28 . Αν
22. Για το όλο θέμα βλ. Δέδε, ό.π., ΝοΒ 1963, 369 επ., Κάβουρα , ό.π., Τζαννετή, ό.π.
(και εκεί παραπομπές στις θέσεις που διατυπώθηκαν στα πλαίσια ερμηνείας και
εφαρμογής της § 63 StGB).
23. Έτσι οι: Γάφος (Ποινικόν Δίκαιον, Γενικόν Μέρος, τεύχ. Β΄, 1975, σελ. 581),
Μπουρόπουλος (ΕρμΠΚ, τόμ. Α΄, σελ. 176) και Τούσης/Γεωργίου (ό.π., σελ. 228).
24. Βλ. Κονταξή, ΠΚ, τόμ. Α΄, 2000, σελ. 705, ΠλημΘεσ 1384/1983 ΠοινΧρ 1984, 759.
25. Βλ. Κάβουρα , ό.π., Καϊάφα-Γκμπάντι, ό.π., Κατσαντώνη, ό.π., Κοσμάτο, ό.π.,
Παρασκευόπουλο, σε Μαργαρίτη/Παρασκευόπουλο, ό.π., Παύλου , Παρατηρήσεις
στην ΠλημΘεσ 618/1990, Υπερ 1991, 68 επ., Συμεωνίδου-Καστανίδου, ό.π.,
Τζαννετή, ό.π.
26. Βλ. ενδεικτικά: ΠλημΧαλκιδ 149/1985 Αρμ 1985, 760, ΠλημΚαστ 39/1997 Υπερ 1998,
105, ΠλημΧαλκιδ 246/1997 ΠοινΧρ 1997, 1375.
27. Έτσι ακριβώς ο Τζαννετής (ό.π., σελ. 962-963).
28. Βλ. Κάβουρα, ό.π., Συμεωνίδου-Καστανίδου, ό.π., Τζαννετή, ό.π.