Previous Page  25 / 30 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 25 / 30 Next Page
Page Background

193

ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΩΣ ΕΓΓΥΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΥ

τηγικής. Βεβαίως, τα συμπεράσματα των δύο χωρών λόγω της μεταξύ τους

ανομοιογένειας των μεθόδων και εργαλείων τους, δεν χρησιμεύουν ως βάση

μιας συνολικής μετα-ανάλυσης

549

, αλλά μόνο για την εκλεκτικιστική εξαγωγή

χρήσιμων προτάσεων που θα μπορούσαν να έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον. Δη-

λαδή, αν και αυτά τα συμπεράσματα προκύπτουν από μια σοβαρή προσπά-

θεια συστηματικής μελέτης του σχετικού αντικειμένου, εν τούτοις δεν ταυτί-

ζονται πλήρως με τις λειτουργίες και τους στόχους της δοκιμασίας στα ευρω-

παϊκά κράτη, παρουσιάζουν όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον κυρίως, για την ευ-

ρύτερη κατανόηση του θεσμού, τα όρια και την επιτυχία του, καθώς και για

τις εξαγόμενες συγκριτικές προκλήσεις, ειδικά μάλιστα ως προς τα ζητήματα

της στοχοθέτησης των υπηρεσιών δοκιμασίας, των υποτροπών, και της απο-

τελεσματικότητας του θεσμού της απόλυσης υπό όρο, καθώς και των υπηρε-

σιών δοκιμασίας.

2. Οι στόχοι των υπηρεσιών δοκιμασίας

Σε ό, τι αφορά στην ορθή λειτουργία των αρμοδίων υπηρεσιών δοκιμασίας,

έχει παρατηρηθεί ότι αυτές πρέπει να μεταχειρίζονται τον δοκιμαζόμενο στη

βάση πρωτίστως της υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος και εν συνε-

χεία του ατομικού, με τους κάτωθι ιεραρχικά συγκεκριμένους στόχους, ήτοι:

α) να εκκινούν από την ανάγκη υπεράσπισης της δημόσιας ασφάλειας

550

, χω-

ρίς βέβαια να υποεκτιμούν τις ανάγκες των επιτηρουμένων και τον πραγματι-

σμό της κατάστασής τους,

549.

Fazel

Seena

and

Wolf

Achim

, A systematic review of criminal recidivism rates

worldwide: Current difficulties and recommendations for best practice, PLoS One

10 (6), 2015, σε

http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371

/journal.

pone.0130390 και την εκεί αναφορά τους για την παγκοσμίως παρατηρούμενη

διαφορετικότητα στην καταγραφή των στοιχείων υποδικίας που εμποδίζει τη

μεθοδολογικά ορθή σύγκριση μεταξύ των χωρών. Οι συγγραφείς συγκεκριμένα

αναφέρουν: ‘Several differences in recording and reporting practices make be-

tween-country comparisons difficult. First, definitions of outcomes vary from

rearrest to reoffending to reimprisonment. Even within those definitions, coun-

tries differ in their inclusion of misdemeanours, fines, traffic offences, and other

crimes. Second, samples differ and can include offenders, prisoners, and those

from other open or closed institutions. Finally, no consistent follow-up times are

used and these generally vary between 6 months and 5 years’.

550.

Solomon Amy L.,

Does parole supervision work? Research findings and policy

opportunities, Perspectives, American Probation and Parole Association, Spring

2006, σελ. 35.