ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ

VII

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η διδακτορική διατριβή του κ. Henning Voelkel παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για

δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ασχολείται με ένα θέμα το οποίο, με εξαίρεση το πο-

λύ πρόσφατο εγχειρίδιο του Μ. Μαρίνου, Δίκαιο διακριτικών γνωρισμάτων, 2016 και

την εισήγηση του Ν. Τέλλη,

Σχέση δικαίου σημάτων και δικαίου διακριτικών γνωρι-

σμάτων ουσιαστικού δικαίου: Ανάγκη ενιαίας ρύθμισης; 21

Πανελλήνιο Συνέδριο του

ΣΕΕ, 2011, δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο συστηματικής επεξεργασίας στην ελληνική

θεωρία. Ο δεύτερος, ότι ο συγγραφέας έχει ακολουθήσει αντίστροφη πορεία από εκεί-

νη πολλών Ελλήνων νομικών, αφού επέλεξε τη χώρα μας όχι μόνο για να εγκαταστα-

θεί, να εργασθεί και να δημιουργήσει οικογένεια, αλλά και για να πραγματοποιήσει

τις μεταπτυχιακές σπουδές του. Καρπός των σπουδών αυτών αποτελεί η διατριβή που

έχετε στα χέρια σας, η οποία εντάσσεται στη μακρά παράδοση της στενής και αποδοτι-

κής ελληνογερμανικής νομικής συνεργασίας.

Ο κ. Voelkel γεννήθηκε στη Γερμανία το 1975 και πραγματοποίησε νομικές σπουδές

στα Πανεπιστήμια του Αμβούργου και της Χαϊδελβέργης, από το οποίο έλαβε και Πτυ-

χίο Νομικής το 2001 (λεγ. Πρώτη Κρατική Εξέταση). Μετά από διετή άσκηση στο Πρω-

τοδικείο Frankenthal και επιτυχή εξέταση στο Κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, έγινε

μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου του Αμβούργου (2004). Το 2003 ενεγράφη στο Πρό-

γραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Αστικού Δικαίου του (τότε) Τμήματος Νομικής Πανε-

πιστημίου Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 2007. Από το 2005 είναι μέλος του Δι-

κηγορικού Συλλόγου Αθηνών και από το 2013 δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.

Αφορμή για τη διατριβή αποτέλεσε η νομοθετική μεταρρύθμιση του 1994 στη Γερμανία,

με την οποία οι ρυθμίσεις για τα διακριτικά γνωρίσματα του ουσιαστικού δικαίου, που

μέχρι τότε προστατεύονταν με τις διατάξεις του νόμου περί αθέμιτου ανταγωνισμού

και επικουρικά με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, εντάχθηκαν σε ενιαίο νομοθέτη-

μα (Markengesetz) με τα διακριτικά γνωρίσματα του τυπικού συστήματος. Αξιοποιώ-

ντας τις εμπειρίες του γερμανικού δικαίου, η εργασία ερευνά, κατά πόσο μία αντίστοι-

χη ρύθμιση θα ήταν δικαιοπολιτικά ορθή και σκόπιμη για την ελληνική έννομη τάξη.

Για να απαντήσει το ερώτημα, ο συγγραφέας εκκινεί από μία σύγκριση γερμανικού και

ελληνικού δικαίου. Στο πρώτο κεφάλαιο εκτίθενται οι ρυθμίσεις του γερμανικού και

στο δεύτερο κεφάλαιο οι αντίστοιχες ρυθμίσεις του ελληνικού δικαίου. Το τρίτο κε-

φάλαιο είναι αφιερωμένο στο κεντρικό ερώτημα της σκοπιμότητας ενιαίας νομοθετι-

κής αντιμετώπισης των διακριτικών γνωρισμάτων του ουσιαστικού και του τυπικού συ-

στήματος, ενώ στο τέταρτο κεφάλαιο επιχειρείται η διατύπωση προτάσεων για αλλα-

γές στο ελληνικό δίκαιο. Η εργασία κλείνει με σύντομο επίλογο. Σε παράρτημα παρατί-

θενται οι σχετικές διατάξεις του γερμανικού δικαίου σε ελληνική μετάφραση καθώς και

στο πρωτότυπο.

Η διδακτορική διατριβή του κ. Voelkel αποτελεί πολύ αξιόλογη επεξεργασία ενός επί-

καιρου θέματος του δικαίου της βιομηχανικής ιδιοκτησίας. Η εις βάθος γνώση του γερ-

μανικού δικαίου σε συνδυασμό με τη δικηγορική ενασχόληση με το δίκαιο των διακριτι-

κών γνωρισμάτων επιτρέπει στον συγγραφέα τη δυνατότητα εντοπισμού των προβλη-