18 / 46
17
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ
Είναι σ’ όλους γνωστή η ιστορία του Πέρση «Μέγα Βασιλέα» Δαρείου Α΄, ο οποίος
είχε διατάξει έναν υπηρέτη να του θυμίζει τρεις φορές την ημέρα τον μεγαλύτερο
του στόχο, την κατάκτηση της Αθήνας και των άλλων ελληνικών πόλεων.
Όταν μικρός είχα διαβάσει την ιστορία αυτή είχα παραξενευτεί τόσο πολύ που δεν
έπαψα ποτέ να τη θυμάμαι. Μεγάλη έκπληξη, απορία και κυρίως εξαιρετική δυσπι-
στία μου προκαλούσε το πώς άραγε θα ήταν ποτέ δυνατόν να ζητά ένας ευφυής
άνθρωπος από κάποιον τρίτο να του υπενθυμίζει διαρκώς τον σπουδαιότερό του
στόχο, αφού τότε θεωρούσα ότι ένας κατ’ ελάχιστον έξυπνος και συνετός άνθρω-
πος, όπως ο Δαρείος, δεν θα έπρεπε να χρειαζόταν καμία είδους υπόμνηση για την
πραγμάτωσή του.
Ωστόσο, όταν αποφάσισα να επιχειρήσω την εκπόνηση της παρούσας διδακτορι-
κής διατριβής παράλληλα με την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος, την αρ-
χισυνταξία στο περιοδικό Intellectum και εσχάτως τη δημιουργία της καινοτόμου
νομικής πλατφόρμας Newlaw, σύντομα διαπίστωσα πόσο σημαντικός ήταν ο ρό-
λος των υπομνήσεων. Οι υπομνήσεις αυτές τελικά αποδείχθηκαν η μεγαλύτερη
κινητήρια δύναμη και ο κυριότερος οδηγός απόδρασης από τη δίνη των μικρότε-
ρων ή μεγαλύτερων καθημερινών προβλημάτων, των δικηγορικών υποθέσεων και
της γραφειοκρατικής πραγματικότητας που εύκολα εξαφανίζουν ημέρα την ημέρα
χρόνια ολόκληρα.
Αν όμως σε κάτι αποδείχθηκα αναμφίβολα τυχερότερος του Δαρείου ήταν ότι χωρίς
να διατάξω ποτέ κανένα υπήρχαν διαρκώς πολλοί άνθρωποι να μου υπενθυμίζουν
αδιάλειπτα το ακαδημαϊκό μου «καθήκον»: η εποπτεύουσα καθηγήτριά μου κ.
Συ-
μεωνίδου-Καστανίδου,
οι καθηγητές-μέλη της τριμελούς επιτροπής κ.κ.
Μαρία Κα-
ϊάφα-Γκμπάντι
και
Αδάμ Παπαδαμάκης
, η επίκουρη καθηγήτρια εγκληματολογίας-
σωφρονιστικής από τον Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών της Νο-
μικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Αγγελική Πιτσελά,
η καθηγήτρια διεθνούς δικαίου του Πα-
νεπιστημίου του Νόττιγχαμ
Ολυμπία Μπέκου
, η οικογένειά μου, η σύζυγός μου Αυ-
γή, καρδιακοί φίλοι-συνεργάτες όπως ο υποψήφιος διδάκτορας στο πανεπιστήμιο
της Οξφόρδης
Στέργιος Αϊδινλής,
ο λέκτορας κοινωνικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο
της Κρήτης
Άγγελος Μουζακίτης,
ο ερευνητής μοριακής βιολογίας στο πανεπιστήμιο
της Κολωνίας
Άκης Παπαντώνης
και η διδάκτωρ νομικής
Σοφία Γιοβάνογλου,
συνά-
δελφοι και άλλοι γνωστοί ή άγνωστοι δεν έχαναν ευκαιρία να με ρωτούν για τη δια-
τριβή που είχα αναλάβει και να με παρακινούν σε κάθε μου βήμα.
Χάρη λοιπόν στις υπομνήσεις όλων των παραπάνω ανθρώπων, στις ασύλληπτες
ερευνητικά δυνατότητες της ψηφιακής εποχής και του διαδικτύου που εκμηδενί-
ζει τις αποστάσεις και περιορίζει την ανάγκη αυτοπρόσωπης παρουσίας σε μεγά-