11 / 20
11
1. Ήρωες ή καρφιά;
Κάθε χρόνο, όταν το σχολείο κοντεύει να τελειώσει κι
οι διακοπές κοντεύουν να αρχίσουν, τα παιδιά δεν μπο-
ρούν να σκεφτούν τίποτα άλλο πέρα απ’ τη διασκέδα-
ση και την καλοπέρασή τους. Λογικό. Έτσι ένιωθαν και τα
παιδιά στην τάξη της Κάλλιας και του Αντώνη.
Μόνο που ενώ οι υπόλοιποι ως καλοπέραση θεωρού-
σαν τα μπουγέλα, τα βιντεοπαιχνίδια και τις βουτιές στη
θάλασσα, τα δυο παιδιά -που κάθονταν στο ίδιο θρανίο
απ’ την πρώτη δημοτικού μέχρι σήμερα- είχαν τελείως
διαφορετικό ορισμό για την καλοπέραση.
Τους άρεσαν και τα μπουγέλα και τα παιχνίδια και η
θάλασσα, ναι. Αλλά αυτό που τους ευχαριστούσε περισ-
σότερο ήταν το να ψάχνουν να βρουν τρόπους να απο-
καλύπτουν τις αδικίες και να βοηθούν να απονέμεται δι-
καιοσύνη. Πώς είχαν εμπνευστεί αυτό το παράξενο χόμπι;
Από τον Φάντομ Ντακ, τον μασκοφόρο εκδικητή των κα-
κών και υπερασπιστή των αδυνάτων, με την κάπα και τα
παπούτσια με τα ελατήρια που τον τίναζαν μέχρι τον ου-
ρανό. Αυτόν που πάντα τα έβαζε με τους κακούς και πο-
λεμούσε την αδικία, με τον δικό του, άτσαλο και αστείο εί-
ναι η αλήθεια, τρόπο του.
Είχαν μάλιστα ονομάσει την ομάδα τους «Οι Αδιάφθο-
ροι» και όλοι τους έκαναν καζούρα γι’ αυτό, ακόμα και
οι στενότεροι φίλοι τους, ακόμα και οι γονείς τους. Όλοι
όμως αναγνώριζαν πως τα δυο παιδιά είχαν πράγματι
καταφέρει να βοηθήσουν να διορθωθούν μερικές αδικίες!