12 / 32
10
Πόσο υπεύθυνη είναι για την απώλεια της συνοχής, που απο-
τελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την επεξεργασία και την
εφαρμογή λύσεων για το ξεπέρασμα της κρίσης, η διαρκής δι-
εύρυνση της Ένωσης και ο υπερτετραπλασιασμός των Κρατών-
μελών της;
Οι Συνθήκες, που σχετικά πρόσφατα, άλλωστε, τροποποι-
ήθηκαν μέσα από μια επώδυνη διαδικασία, παρέχουν τα α-
ναγκαία νομικά εργαλεία για την αντιμετώπιση της κρίσης ή μή-
πως το νομικό και θεσμικό πλαίσιο της Ένωσης απαιτεί μια νέα
αναθεώρηση και, αν συμβαίνει αυτό, προς ποια κατεύθυνση;
Ποιος είναι ο ρόλος της επιστήμης του ευρωπαϊκού δικαίου,
που παρουσιάζεται αμήχανη απέναντι στις σύγχρονες νομικές και
θεσμικές εξελίξεις και στους μηχανισμούς, που γεννά συνεχώς η
κρίση, ως εργαλεία για την αντιμετώπισή της;
Πόσο επιτρεπτός είναι υπό καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» ο πε-
ριορισμός του Κράτους Δικαίου και των άλλων αξιών της Ένωσης,
ιδιαίτερα στα Κράτη-μέλη που επλήγησαν από την κρίση;
Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που επιχειρεί να
απαντήσει η παρούσα μελέτη. Εξ αρχής, πάντως, δηλώνουμε
ότι αυτό γίνεται με γνώμονα την ανάγκη, που είναι υπαρκτή πε-
ρισσότερο από κάθε άλλη φορά, προστασίας της
«κοινοτικής
μεθόδου»
και της
«δια του δικαίου ολοκλήρωσης»,
που συγκρο-
τούν τον πυρήνα του
«ευρωπαϊκού συνταγματισμού»,
και
στην
οποία σε μεγάλο βαθμό, αν όχι κυρίαρχα, οφείλεται η επιτυ-
χία των Κοινοτήτων και της Ένωσης στη διατήρηση της ειρήνης
στην Ευρώπη, στην οικοδόμηση κοινών αξιών και στην ευημε-
ρία των ευρωπαϊκών λαών για περισσότερα από εξήντα χρόνια.
Μιχάλης Δ. Χρυσομάλλης
Κομοτηνή, Απρίλιος 2017