15 / 42
XIII
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
και αίρονται τα γνωστά αδιέξοδα που ταλανίζουν χρόνια την εγκληματολογική θεωρία
και παρεμποδίζουν τη σωστή σχεδίαση των εμπειρικών ερευνών.
Ως προς την εγκληματογένεση και εδώ ο Ιάκωβος Φαρσεδάκης έχει μια απλή εξήγηση,
προϊόν του της πλήρους γνώσης του του εγκληματολογικού corpus, των βασικών πο-
ρισμάτων άλλων επιστημών, αλλά και μετά από την οιονεί εξαντλητική διερεύνηση των
εμπειρικών ερευνών και της διεθνούς βιβλιογραφίας: Ο άνθρωπος είναι και ζώον. Ζώον
λόγον έχον, κατά τον Αριστοτέλη. Ζώον που, όμως, σε αντίθεση με τα άλλα, έχει τη δυνα-
τότητα να γίνει Άνθρωπος.
Πώς; Με την Παιδεία, την αγωγή, τη σωστή κοινωνικοποίησή του. Αυτά που χαρακτηρί-
ζονται ως εγκλήματα διαπράττονται και από τα λοιπά ζώα (κλοπές, αφαίρεση ζωής, βια-
σμοί) που ελαύνονται από τα ένστικτα και τα ορμέμφυτά τους, τα οποία επιζητούν άμεση
ικανοποίηση. Ο άνθρωπος, όμως, διαχρονικά, έχει αναπτύξει αντίρροπες δυνάμεις που
του επιτρέπουν να συγκρατήσει αυτές τις ορμές και επιθυμίες. Όσο πιο εξανθρωπίζεται,
τόσο λιγότερο είναι δυνατόν να παρασυρθεί από τα άλογα στοιχεία της ζωώδους φύσης
του.
Εξ ου και η σημασία που έδωσε πάντοτε ο Ιάκωβος Φαρσεδάκης στα Δικαιώματα του
Ανθρώπου. Χαρακτηριστικό της πίστης του αυτής τα όσα αναπτύσσει στην κλασσι-
κή του επιστημολογική μονογραφία «Ανακριτική, Δικαιώματα του Ανθρώπου και
Εγκληματογένεση» και η ακτιβιστική του δράση, ως Γενικού Γραμματέα του Ιδρύματος
Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επί τριάντα περίπου χρόνια.
Άλλωστε, για τον Ιάκωβο Φαρσεδάκη, τα εγκλήματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραβι-
άσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των θυμάτων.
Ως καταστάλαγμα των μελετών του θεωρεί πως η Πρόληψη -και δη η κοινωνική- είναι
η απάντηση στην παραβίαση του κανόνα δικαίου. Πρόληψη που δεν περιορίζεται στις
κρατικές παρεμβάσεις, αλλά προϋποθέτει τη συμμετοχή του κοινού. Συνεπής προς τη δι-
δασκαλία του αναμίχθηκε ενεργά στην πρόληψη του εγκλήματος, ως Πρόεδρος Τοπικού
Συμβουλίου Πρόληψης της παραβατικότητας των ανηλίκων και ως οργανωτής και
Πρόεδρος της πρώτης στη χώρα μας Υπηρεσίας Κοινωνικής Διαμεσολάβησης σε τοπικό
επίπεδο. Γι' αυτό το λόγο, αλλά και για την κοινωνική του προσφορά ευρύτερα του απο-
νεμήθηκε το χρυσό μετάλλιο της Πόλης του Μοσχάτου.
Ανυπολόγιστη είναι η συμβολή του Ιάκωβου Φαρσεδάκη στη μελέτη του αρχαίου ελλη-
νικού ποινικού δικαίου και των ποινικών θεσμών γενικότερα, όπως τα παρουσίασε στα
συγγράμματά του, αλλά και τα δίδαξε τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε πολλά και σπουδαία
Πανεπιστήμια του εξωτερικού, συνολικά δέκα, σε Αμερική και Ευρώπη.
Αυτή η συνοπτική αναφορά στην επιστημονική πορεία του Ιάκωβου Φαρσεδάκη μας
επιτρέπει να κατανοήσουμε τη συμβολή του στην εξέλιξη της εγκληματολογικής σκέψης,