24 / 26
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 1 Ν 1406/1983
Α. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ - Ε. ΘΕΟΦΑΝΙΔΟΥ
153
Προσβαλλόμενη
πράξη
Διατάξεις
Φύση
διαφοράς
Ένδικο
βοήθημα
Προθεσμία Αρμόδιο
Δικαστήριο
Παραβάσεις
άρθρων 44 και
45 του Κώδικα
Δημοσίου
Ναυτικού
Δικαίου
[37]
»
»
»
60 ημέρες
μετά τη
ρητή ή σιω-
πηρή απόρ-
ριψη της
ενδικοφα-
νούς
προσφυγής
»
[36]
Με τη διάταξη του εδ. γγ’ της περ. α’ της παρ. 4 του άρθρου 1 του Ν
1406/1983, η οποία προστέθηκε με την παρ. 1 άρθρου 51 Ν 3659/2008,
υπήχθησαν ρητά στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρί-
ων, ως διοικητικές διαφορές ουσίας, οι διαφορές που αναφύονται από
την επιβολή κυρώσεων για παραβάσεις των διατάξεων του Κώδικα Δη-
μοσίου Ναυτικού Δικαίου (ΝΔ 187/1973). Καθ’ ύλην αρμόδια για την
εκδίκαση των διαφορών αυτών, σύμφωνα με τις διάταξη του άρθρου
66 του Ν 4055/2012, είναι τα διοικητικά πρωτοδικεία, ειδικότερα δε,
σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν 1406/1983 και το άρθρο 6 του Κώδικα
Διοικητικής Δικονομίας, τα τριμελή διοικητικά πρωτοδικεία, εφόσον το
αντικείμενο της διαφοράς υπερβαίνει το ποσό των 60.000 ευρώ, σε δι-
αφορετική δε περίπτωση τα μονομελή διοικητικά πρωτοδικεία, εάν δε
πρόκειται για διαφορές από επιβολή, πλην του προστίμου, και άλλων
κυρώσεων, αρμόδια είναι, κατά τις ανωτέρω διατάξεις, τα τριμελή διοι-
κητικά πρωτοδικεία. Στις διαφορές αυτές περιλαμβάνονται καταρχήν οι
διαφορές από επιβολή κυρώσεων, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρ-
θρου 157 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου, για παράβαση των
γενικών κανονισμών λιμένων που εκδίδονται σύμφωνα με τα άρθρα
141 και 156 του ίδιου Κώδικα. Οι εν λόγω διαφορές είχε εξαρχής κριθεί
(ΣτΕ 494, 930, 2442/1994) ότι αποτελούν διοικητικές διαφορές ουσίας,
υπαγόμενες στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων.
[37]
Πλέον, περιλαμβάνονται στις διαφορές αυτές και εκείνες οι οποίες ανα-
φύονται από την επιβολή κυρώσεων κατ’ εφαρμογή των άρθρων 44 και
45 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου, οι οποίες, πριν τη θέσπι-
ση της διάταξης της παρ.1 άρθρου 51 Ν 3659/2008, αποτελούσαν ακυ-
ρωτικές διαφορές, υπαγόμενες στη γενική ακυρωτική αρμοδιότητα του
Συμβουλίου της Επικρατείας, εφόσον κατά των σχετικών πράξεων δεν
είχε προβλεφθεί η άσκηση προσφυγής ουσίας ή αιτήσεως ακυρώσεως
ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ούτε αυτές υπόκεινταν
σε ανακοπή, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικο-
νομίας.
[ΣτΕ 469, 1971/2010].