ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

129

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

τητα για τα φυσικά πρόσωπα. Όταν δε πρόκειται για κάλυψη επαγγελματικών κινδύνων, τότε

για τον λήπτη της ασφάλισης απαιτείται εμπορική ικανότητα.

Στην ασφαλιστική σύμβαση εφαρμόζονται επίσης, οι διατάξεις των άρθρων 140-157 ΑΚ,

περί ακυρώσεως της δικαιοπραξίας λόγω πλάνης, απάτης ή απειλής. Περαιτέρω, στα άρθρα

3, 5 παρ. 2, και 17 παρ. 2 ΑσφΝ περιέχονται ειδικές διατάξεις σχετικές με τις ανωτέρω (άρ-

θρα 140-157 ΑΚ), αναφορικά με την περιγραφή του κινδύνου, την αναδρομική ασφάλιση

και την υπερασφάλιση αντιστοίχως.

2. Πρόταση του λήπτη της ασφάλισης

Απαραίτητο στοιχείο για την κατάρτιση της σύμβασης είναι η σχετική πρόταση από τον

λήπτη της ασφάλισης στον ασφαλιστή. Πρόκειται για τη δήλωση βούλησης του λήπτη της

ασφάλισης (ή του ασφαλισμένου, αν ταυτίζονται) προς τον ασφαλιστή. Παρόλα αυτά, στη συ-

νήθη πρακτική, ο λήπτης της ασφάλισης παρακινείται και προτρέπεται προς την ως άνω εξω-

τερίκευση της δήλωσης βούλησής του από τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές. Η προτρο-

πή αυτή μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πρόσκληση για την υποβολή πρότασης από τον ασφα-

λιστή προς τον λήπτη της ασφάλισης. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, όπως είναι η αποστο-

λή φυλλαδίων, ο υποβάλλων την πρόσκληση εκθέτει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, στη συνέ-

χεια δε όποιος ενδιαφέρεται για τη σύναψη της σύμβασης, με τους προτεινόμενους όρους,

υποβάλλει πρόταση για την κατάρτιση αυτής.

Επειδή, στις περισσότερες ασφαλιστικές συμβάσεις που είναι συμβάσεις προσχώρησης,

ο ενδιαφερόμενος είναι σχεδόν αδύνατον να υποβάλει δική του πρόταση, στην πραγματικό-

τητα καθοδηγείται από τα ερωτηματολόγια του ασφαλιστή, στα οποία καλείται να απαντή-

σει, εκλαμβανόμενης της απάντησής του ως πρότασης για την κατάρτιση σύμβασης. Εξάλ-

λου στις σύγχρονες συναλλαγές, στις οποίες προηγούνται διαπραγματεύσεις, δεν έχει πλέ-

ον σημασία ποιος είναι ο προτείνων και ποιος ο αποδεχόμενος, καθώς πολλές φορές οι ρό-

λοι εναλλάσσονται

205

Εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι στο γερμανικό ασφαλιστικό δίκαιο ισχύουν δύο συστή-

ματα κατάρτισης ασφαλιστικής σύμβασης, το Antragsmodell και το Invitatio-Modell. Στο

πρώτο σύστημα, που ομοιάζει με το δικό μας, ο ασφαλιστής παρέχει στον ενδιαφερόμενο

πληροφορίες και τους γενικούς όρους ασφάλισης και στη συνέχεια ο ενδιαφερόμενος υπο-

βάλλει πρόταση ασφάλισης. Αντίθετα, στο δεύτερο σύστημα, ο ενδιαφερόμενος εκθέτει τον

κίνδυνο και τις σχετικές πληροφορίες για το αντικείμενο της ασφάλισης σε μια αίτησή του,

στην οποία ο ασφαλιστής απαντά, υποβάλλοντας σχετική πρόταση ασφάλισης

206

Όπως, λοιπόν, κάθε δήλωση βούλησης, έτσι και η πρόταση του λήπτη της ασφάλισης

πρέπει να περιέχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία, ώστε να είναι έγκυρη και συγκεκριμένα να

205. Βλ.

Λαδά Π.,

Γενικές αρχές Αστικού Δικαίου ΙΙ, έκδ. 2009, σελ. 278,

Τζίβα Ε.,

Έννοια και περιεχό-

μενο της πρότασης για την κατάρτιση ασφαλιστικής σύμβασης, (γνωμοδότηση), ΔΕΕ 2016, 1465

επ., 1467.

206. Βλ. M

enchener Kommentar zum Versicherungsvertragsgesetz, Τόμος Ι, παρ. 2, αριθμ. περιθ. 3,

Τζίβα Ε.,

ό.π., σελ. 1467.