5
Ο Δικηγόρος
Όλοι γνωρίζουν ότι ο δικηγορικός κόσμος δε μένει αδιάφορος απέναντι
στα γενικότερα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία αλλά μετέχει
ενεργώς, παίρνοντας πρωτοβουλίες, υποδεικνύοντας λύσεις και θέτοντας
στόχους, διαμορφώνοντας κανόνες, μετέχοντας, με την πολύτιμη εμπειρία
του, στην παραγωγή νόμων.
Και πράγματι, η συμβολή του δικηγόρου έχει αποδειχθεί σημαντική
στο χώρο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, με στόχο πάντοτε την
προάσπιση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, των ατομικών δικαιωμάτων.
Εκ παραδόσεως, οι δικηγόροι είναι ακοίμητοι φρουροί των θεσμών και
της Δικαιοσύνης, εντός και εκτός των Δικαστηρίων και συντείνουν στην
υλοποίηση των στόχων της. Το ταπεινό τους έδρανο υπήρξε αμόνι επί
του οποίου σφυρηλατήθηκαν ιδέες που αργότερα έγιναν νόμοι, Διεθνείς
Συμβάσεις και Διακηρύξεις προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ορθώς ελέχθη ότι, ουδέποτε επαγγελματική τάξη και λειτούργημα
λατρεύτηκε όσο αυτή των δικηγόρων
3
. Το Δικηγορικό Σώμα ανηγέρθη
στη συνείδηση της κοινωνίας ως τάξη που γοήτευε και μόνον εκ της
ιδέας ότι οι πολίτες εμπιστεύονται στα μέλη της την υπεράσπιση των
τιμαλφεστέρων αγαθών που είναι η ελευθερία, η τιμή, η περιουσία τους
4
και κάποτε η ζωή τους
5
.
Ορθά λοιπόν πιστεύουν όλοι ότι ο δικηγόρος δεν είναι μόνο υπερα-
σπιστής του πελάτη του αλλά, διασφαλίζοντας με τη δράση του συνθήκες
Δίκαιης Δίκης, προσδίδει στη λειτουργία του δημόσιο χαρακτήρα. Είναι
ο εγγυητής του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιϊκών κανόνων που εξα-
σφαλίζουν την άσκηση των δικαιωμάτων του πολίτη, όπως αυτά προβλέ-
πονται από το Νόμο, το Σύνταγμα και τις Διεθνείς, περί προστασίας των
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Διακηρύξεις. Επίσης είναι αυτός που απαλύνει
τον ανθρώπινο πόνο και γίνεται ο κυματοθραύστης των παφλαζόντων
3. Στην Αρχαία Ρώμη, όπου και για πρώτη φορά καθιερώνεται και οργανώνεται η δικηγο-
ρία ως επάγγελμα, θεσμοθετήθηκαν προνόμια που καμία άλλη τάξη δεν απελάμβανε.
4.
Ο αυτοκράτωρ της Ρώμης Λέων έλεγε για τους δικηγόρους
«τα πεπτωκότα ανε-
γείρουσι τα καταπεπονημένα επανορθούν ουχ ήττον περί του ανθρωπίνου γένους
μερημνώσι ή όσον αν δια των μαχών και των ποιούν την πατρίδα και τους γονείς
έσωζων».
5. Ο δε Βασίλειος Οικονομίδης (1814 - 1894, επιφανέστατος νομοδιδάσκαλος του 19ου
αιώνα, υφηγητής του Ρωμαϊκού δικαίου, έκτακτος καθηγητής και επίτιμος της Πολιτικής
Δικονομίας μέχρι το 1874) γράφει
«όθεν δικαίως απαιτείται παρά του δικηγόρου εκτός
πνευματικής και επιστημονικής ισχύος, τελεία του χαρακτήρος, ακεραιότης και ευστάθεια»
.
