195
Κατηγορούμενος: Ο πρωταγωνιστής του δικαστικού δράματος
και με άλλα στοιχεία, που σύμφωνα με την αρχή της ηθικής απόδειξης
επιτρέπει στον Δικαστή να τα συνεκτιμά ελεύθερα.
Πρέπει όμως να παρατηρήσω ότι, δυστυχώς, κατά το πλείστον οι
Δικαστές, ακόμα και σήμερα, λαμβάνουν απολύτως σοβαρά υπ’ όψιν μια
ομολογία ενοχής, ακόμα και αν αυτή ελήφθη στα αστυνομικά κρατητήρια
και ανεκλήθη λίγες ώρες μετά ενώπιον του ανακριτή. Στη σκέψη αυτών
των Δικαστών -θα έλεγε κανείς, σαν
«αταβιστικό»
κατάλοιπο μεσαιωνικών
ιεροεξεταστικών αντιλήψεων- ποτέ δεν έπαυσε η ομολογία του κατηγο-
ρουμένου να αποτελεί τη
«Βασίλισσα των αποδείξεων»
, προ του θρόνου
της οποίας, συχνά, ευλαβώς κλίνουν το γόνυ!
Βέβαια, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που ο κατηγορούμενος
προβαίνει αβίαστα σε ομολογία της ενοχής του, διότι π.χ. μετεμελήθη
ειλικρινά -κάτι που συμβαίνει κυρίως στα εκ πάθους εγκλήματα, όπου ο
δράστης, κατατρυχόμενος από τύψεις, όταν δεν αυτοκτονεί, παρουσιάζεται
αυθορμήτως στις Αρχές- και ομολογεί την πράξη του.
Ακόμα μπορεί να ομολογήσει ένας κατηγορούμενος μια πράξη που
δεν έκανε διότι, αν την αρνηθεί, υπάρχει το ενδεχόμενο, προβάλλοντας
το πραγματικό άλλοθι που διαθέτει, να αποκαλυφθεί ότι π.χ. η ερωμένη
του, που συνευρέθη με αυτόν σε ξενοδοχείο, ήταν έγγαμη οπόταν προ-
τιμά ακόμα και να διακινδυνεύσει μια καταδίκη, παρά να προβάλλει το
πραγματικό του άλλοθι. Επίσης, ομολογεί ψευδώς ένα πλημμέλημα για να
συγκαλύψει τη συμμετοχή του σε ένα κακούργημα, ενώ στην περίπτωση
του Ν.Μ., που προανέφερα, αυτός ομολόγησε δύο κακουργήματα για να
μην παραδεχθεί ένα πλημμέλημα!
Άλλοτε πάλι ο κατηγορούμενος, ψευδόμενος,
«ομολογεί»
την ενοχή του
διότι π.χ. θέλει να συγκαλύψει την ευθύνη προσφιλούς του προσώπου όπως
συνέβη με τους δύο αδελφούς που προανέφερα. Σε άλλες περιπτώσεις, ο
διαταραγμένης προσωπικότητας κατηγορούμενος - αν και αθώος! - σπεύ-
δει και
«ομολογεί»
, πιστεύοντας έτσι ότι θα προβληθεί διά των Μ.Μ.Ε.!
Πράγματι, έχει συμβεί, αμέσως μετά τη δημοσίευση ενός εγκλήματος
που διαπράχθηκε από άγνωστο δράστη, να εμφανίζονται άτομα με ψυχικά
προβλήματα -σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, υστερία κ.λπ.- στις Αστυνομικές
Αρχές και να
«ομολογούν»
το έγκλημα αυτό αλλά να αποκαλύπτεται το
ψεύδος τους, όταν, π.χ., ερωτώμενοι δεν γνωρίζουν καν το μέσον που
χρησιμοποιήθηκε για την τέλεσή του! Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δη-
