12 / 30
Ο
πρώτος που μου μίλησε για εκείνη ήταν ο παππούς μου, ο Βίκτωρ,
την ώρα που μου έδειχνε στο πιάνο μια συγχορδία ενός απλού δω-
δεκάμετρου μπλουζ
1
, για την οποία τα εντεκάχρονα χέρια μου ήταν
αδέξια και μικροσκοπικά.
«Μου θυμίζεις την αδερφή μου», μου είπε. «Σου αρέσει η τζαζ, αλλά εί-
σαι πολύ τεμπέλα για να μάθεις να παίζεις.»
«Ποια αδερφή σου; Τη Μίριαμ ή τη Λίμπερτι;», ρώτησα, κάνοντας ότι
δήθεν αδιαφορούσα για την επίπληξη.
«Όχι· την άλλη.»
«Ποιαν άλλη;»
Αργότερα την ίδια μέρα την ανακάλυψα στο γενεαλογικό δέντρο των
Ρότσιλντ: το όνομά της ήταν Πανόνικα.
«Ποια είναι η Πανόνικα;», ρώτησα τον πατέρα μου, τον Τζέικομπ, που
ήταν ανιψιός της.
«Τη φωνάζουν Νίκα, αλλά δεν ξέρω τίποτε περισσότερο», μου απάν-
τησε. «Κανείς δεν μιλά ποτέ για εκείνη.» Επειδή η οικογένειά μας είναι
τόσο μεγάλη και διασκορπισμένη σε όλες τις άκρες του κόσμου, δεν φά-
νηκε παράξενο στον πατέρα μου να έχει λησμονήσει μια τόσο κοντινή συγ-
γενή του.
1 (ΣτΜ) Η συνηθέστερη μορφή της μουσικής μπλουζ. Ο όρος δωδεκάμετρο αναφέρεται
στον αριθμό των μουσικών μέτρων που αναπτύσσει το μοτίβο ενός τυπικού μπλουζ.
1
Η Άλλη