Η ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ι. Το αίτημα για δίκαιη και ταχεία εκδίκαση των πολιτικών

υποθέσεων

Διαχρονικό είναι το αίτημα για δίκαιη και δημόσια εκδίκαση των ιδιωτικών δια-

φορών από Δικαστήρια, τα οποία αποτελούνται από Δικαστές, εξοπλισμένους

με εγγυήσεις ανεξαρτησίας και αμεροληψίας, που εκδίδουν τις αποφάσεις τους,

λαμβάνοντας υπόψη το υλικό της αποδεικτικής διαδικασίας, εντός εύλογης προ-

θεσμίας

, που θα καθιστά αποτελεσματική την αιτούμενη έννομη προστασία. Τα

παραπάνω δικαιώματα κάθε πολίτη, που θίγεται στα δικαιώματά του ή τα έννομα

συμφέροντα του να προσφύγει σε ουδέτερο έναντι των διαδίκων και ανεξάρτη-

το δικαστήριο, που με βάση τους ισχύοντες δικονομικούς κανόνες θα ζητήσει να

του παρασχεθεί δραστική δικαστική προστασία, συνιστούν θεμελιώδη δικονομι-

κά δικαιώματα

, που κατοχυρώνονται και κωδικοποιούνται τόσο σε διεθνή νομι-

κά κείμενα

, όσο και στο ισχύον Σύνταγμα

. Το δικαίωμα δικαστικής προστασίας

κατοχυρώνεται απευθείας από το Σύνταγμα, χωρίς να εξαρτάται από την έκδοση

νόμου, ισχύει όμως μέσα στα διαδικαστικά πλαίσια που χαράσσουν οι εκάστοτε

ισχύοντες δικονομικοί νόμοι

Η διαρκώς αυξανόμενη καθυστέρηση στην έκδοση των δικαστικών αποφάσεων

τείνει να λάβει διαστάσεις ιδιότυπης αρνησιδικίας, διότι λειτουργεί αποτρεπτικά

στους πολίτες να καταφύγουν στη Δικαιοσύνη και ζητήσουν προστασία από αυ-

τή, προκαλεί σοβαρές δυσμενείς επιπτώσεις στην κοινωνική και οικονομική ζωή,

πλήττει καίρια την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και επιδρά αρνητικά στην

απονομή της δικαιοσύνης, υπονομεύοντας ουσιαστικά το κύρος αυτής.

1. Βλ. και άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), σύμ-

φωνα με το οποίο «παν πρόσωπον έχει δικαίωμα, όπως η υποθεσίς του δικασθεί δικαίως,

δημόσια και εντός λογικής προθεσμίας, υπό ανεξάρτητου και αμερόληπτου δικαστηρίου».

2. Prozessuale Grundrechte, κατά τη γερμανική ορολογία.

3. Π.χ. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που κύρωσε η Ελλάς με το Ν

2329/1953, καθώς και με το ΝΔ 53/1954, η Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώ-

που και τα πρόσθετα πρωτόκολλα αυτής, τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, ο οποίος κυρώ-

θηκε με το νόμο 1426/1984 (ΦΕΚ Α' 32) και Ν 3341/2005 «Συνθήκη για τη Θέσπιση Συντάγμα-

τος της Ευρώπης», όπως τροποποιήθηκε με το νόμο 3671/2008, μέρος του οποίου αποτελεί ο

Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, βλ. ιδίως άρθρο Ι9 Ν 3341/2005.

4. Το Σύνταγμα μέσα από ένα πλέγμα διατάξεων αναγνωρίζει και ρυθμίζει τα λεγόμενα «δικο-

νομικά ατομικά δικαιώματα», βλ.

Κ. Μπέη

εις Ερμηνεία του Συντάγματος Κασιμάτη/Μαυριά,

έκδ. 1999, τ. ΙΙ, αρθ. 20 παρ. 1 Ι3.

Δαγτόγλου Π

., «Ατομικά Δικαιώματα», έκδ. 2012, παρ. 1519β.