7
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η παρούσα μονογραφία, η οποία φέρει τον ιδιάζοντα τίτ-
λο
Διεθνές Δίκαιο: Με έμφαση στο Δίκαιο του Πολέμου
, αποσκο-
πεί ακριβώς στο να διαγράψει και να αποδώσει τρεις βασικές πα-
ραμέτρους. Πρώτον, περιγράφεται η γέννηση και ανάπτυξη του
Διεθνούς Δικαίου στην ελληνική αρχαιότητα, ιδίως διά του συ-
στήματος των Αμφικτιονιών, διεθνών ή διακρατικών οργανισμών
της εποχής επιλαμβανομένων διαφορών και διενέξεων διακρατι-
κών (μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών). Τονίζεται δε ότι οι
Αμφικτιονίες εξέφραζαν και μια ρητή επιταγή από κοινού υπερασπί-
σεως της ιερότητος του αρχαίου ελληνικού χώρου. Δεύτερον, γίνε-
ται διαρκής αναφορά στον τρόπο διά του οποίου ο ελληνικός πολι-
τισμός επηρέασε την εξέλιξη του Διεθνούς Δικαίου στην Νεώτερη
εποχή, πράγμα που διαφαίνεται ειδικώς στα κεφάλαια που άπτονται
της θεωρίας του Διεθνούς Δικαίου, των αιτίων του πολέμου, και της
χρήσεως ενόπλου βίας. Τρίτον, αναλύονται ζητήματα που αφορούν
τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική συνείδηση και το ελληνι-
κό έθνος γενικότερα, με έμφαση στο κυπριακό ζήτημα εξ απόψεως
της ξένης στρατιωτικής επεμβάσεως, της κρατικής κυριαρχίας και
οντότητος, όπως και στο ζήτημα της ελληνικής επαναστάσεως. Σε
ειδικό κεφάλαιο (τελευταίο) αναλύεται πώς ο ελληνικός πολιτι-
σμός διαδραματίζει ρόλο σε εξέχουσες διεθνείς πτυχές του κυπρι-
ακού προβλήματος και ταυτοχρόνως πώς θα μπορούσε ο ισχυρός
αυτός πολιτισμός να λειτουργήσει προς την διάνοιξη οδών επιλύ-
σεως του προβλήματος. Το ζήτημα της Εθνικής Παλιγγενεσίας του
1821 αναλύεται υπό το φως τόσο των πηγών και δή της θεωρίας του
Διεθνούς Δικαίου, όσον της διπλωματικής ιστορίας και πρακτικής.
Εμπεριέχεται επιπλέον μία εμβριθής κριτική διεθνολογική θεώρη-
ση του ζητήματος. Αυτή η μονογραφία παρουσιάζει και εξειδικευ-
μένες πτυχές του Διεθνούς Δικαίου εις βάθος, όπως τις προαναφερ-
θείσες, και συνοπτικά αλλά ουσιαστικά τους βασικούς υποκλάδους
