53
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ):
Η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
Ατομική και Συλλογική Αυτοάμυνα
Αρχικώς να διευκρινισθεί ότι οι όροι Χρήση Βίας, Πόλεμος και
ένοπλη σύρραξη είναι ταυτόσημοι ή συνώνυμοι. Το Δίκαιο του
Πολέμου (Law of War) διακρίνεται σε δύο κατηγορίες. Η μία κατη-
γορία ονομάζεται jus ad bellum. Σημαίνει τις δικαιολογίες του πο-
λέμου ή άλλως την νομική βάση επί της οποίας δύναται να διεξαχθεί
ένας πόλεμος. Είναι ακριβώς η νομική βάση που καθιστά ένα πό-
λεμο δίκαιο. Η δεύτερη κατηγορία ονομάζεται jus in bello και ση-
μαίνει τους κανόνες που διέπουν την διεξαγωγή μιας ενόπλου συρ-
ράξεως. Καλείται διαφορετικά Δίκαιο της Ενόπλου Συρράξεως ή
Ανθρωπιστικό Δίκαιο της Ενόπλου Συρράξεως ακριβώς διότι εμπε-
ριέχει εκείνους τους ανθρωπιστικούς κανόνες που πρέπει να γίνο-
νται σεβαστοί κατά την διάρκεια μιας ένοπλης συγκρούσεως. Αυτή
η κατηγορία περιλαμβάνει κανόνες για την προστασία αμάχων, την
προστασία μνημείων εν καιρώ πολέμου, την προστασία αιχμαλώ-
των πολέμου.
Στο παρόν κεφάλαιο θα εξετάσουμε ένα είδος Χρήσεως Βίας,
την Αυτοάμυνα των Κρατών στο Διεθνές Δίκαιο. Πρώτα, όμως, ας
δούμε τις εξελίξεις αναφορικά προς τον Δίκαιο Πόλεμο προ του
1945, δηλαδή κατά την περίοδο πριν την θέσπιση του Χάρτου του
Ο.Η.Ε.
Η νομιμότητα του πολέμου ήταν κυριαρχημένη από την διδα-
σκαλία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Αυγουστίνος
(354-430 μ.Χ.) είπε:
Δίκαιοι Πόλεμοι είθισται να προσδιορίζονται
