56
Δ
ΙΕΘΝΕΣ
Δ
ΙΚΑΙΟ
To Άρθρο 2(4) ομιλεί για χρήση βίας και όχι ρητώς για πόλε-
μο, έτσι κατά μία άποψη κάποιες εχθροπραξίες εκλαμβάνονται ως
μή εμπόλεμες και συνεπώς μή εμπίπτουσες στην πρόνοια αυτή του
Χάρτου. Ωστόσο, η επικρατούσα άποψη είναι ότι το Άρθρο 2(4)
αναφέρεται σε κάθε είδους βία.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η παράγραφος 4 του Άρθρου 2 εμπερι-
κλείει τη φράση «
καθ’οιονδήποτε τρόπον ασύμβατης προς τους σκο-
πούς των Ηνωμένων Εθνών
». Το Άρθρο 1 του Χάρτου του Ο.Η.Ε.
δηλοί ότι πρώτιστος στόχος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών εί-
ναι η διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας, πράγμα που
σημαίνει ότι οιαδήποτε παραβίαση της διεθνούς ειρήνης αυτομάτως
είναι αντίθετη προς τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών. Η ως άνω
ορολογία αφήνει ανοικτή την πιθανότητα να επιχειρηματολογήσει
κανείς ότι η βία που χρησιμοποιείται για διαφόρους σκοπούς (επί
παραδείγματι για προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου) εί-
ναι νόμιμη. Προτού εξετασθεί μία θεμιτή εξαίρεση στον κανόνα της
γενικής απαγορεύσεως χρήσεως βίας, κατ’όνομα η αυτοάμυνα, χρή-
σιμον όπως παρατεθεί ένα παράδειγμα πρακτικής εφαρμογής του
Άρθρου 2(4).
Παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση
Corfu Channel
. Βρετανικά πο-
λεμικά πλοία είχαν κτυπηθεί από νάρκες ενώ ασκούσαν το δικαίω-
μα της
αθώας (αβλαβούς) διελεύσεως
(right of innocent passage) σε
Αλβανικά χωρικά ύδατα. Το Ηνωμένο Βασίλειο απέστειλε επιπλέον
πολεμικά πλοία για να αποναρκοθετήσουν την περιοχή. Η αποναρ-
κοθέτηση δεν εμπερικλείεται στο δικαίωμα της αβλαβούς διελεύσε-
ως. Το Διεθνές Δικαστήριο στην υπόθεση που ηγέρθη αποφάσισε:
«
Το Δικαστήριο δύναται μόνο να εκλάβει το υποτιθέμενο δικαίωμα
επεμβάσεως ως την επίδειξη μιας πολιτικής βίας, τέτοιας η οποία έχει
στο παρελθόν δώσει αφορμή σε πολύ σοβαρές παραβιάσεις και τέ-
political independence of any State, or in any manner inconsistent with the
purposes of the United Nations.
