54
Δ
ΙΕΘΝΕΣ
Δ
ΙΚΑΙΟ
εκείνοι οι οποίοι εκδικούνται αδικήματα, όταν το έθνος ή η πολι-
τεία εναντίον της οποίας πολεμική πράξη κατευθύνεται έχει αμε-
λήσει είτε να τιμωρήσει αδικήματα διαπραχθέντα υπό των πολιτών
του ή να αποκαταστήσει αυτό που αδίκως κατακρατήθηκε από αυ-
τό. Επιπλέον, ο πόλεμος εκείνου του είδους είναι αδιαμφισβητήτως
δίκαιος και τον επιτάσσει ο ίδιος ο Θεός.
Ο Grotius (Γρότιος) στον
δέκατο έβδομο αιώνα προσπάθησε να επαναφέρει αυτά τα παραδο-
σιακά δόγματα ή ιδέες.
Στη Νεώτερη και σύγχρονη εποχή του Διεθνούς Δικαίου παρα-
τηρήθησαν απόπειρες για μείωση αν όχι εξάλειψη της χρήσεως βίας.
Η Σύμβαση της Χάγης του 1907 απαιτούσε του πολέμου να προη-
γείται επίσημη διακήρυξη ή τελεσίγραφο (ultimatum). Ωστόσο, η
διακήρυξη πολέμου δεν συνιστά επί του παρόντος προϋπόθεση.
Το Σύμφωνο της Κοινωνίας των Εθνών (Covenant of the League
of Nations), υπογραφέν εν έτει 1919, δεν απαγόρευε εξ ολοκλήρου
τον πόλεμο. Το Άρθρο 12 (1) διελάμβανε: «
τα μέλη της Κοινωνίας
συμφωνούν ότι, εάν ποτέ προκύψει μεταξύ τους διένεξη η οποία πι-
θανόν να οδηγήσει σε σύγκρουση, θα θέσουν το ζήτημα είτε σε δι-
αιτησία, είτε σε δικαστική διευθέτηση είτε σε διερεύνηση από το
Συμβούλιο, και συνηγορούν να μην καταφύγουν σε καμία περίπτω-
ση στον πόλεμο έως ότου παρέλθουν τρεις μήνες μετά την ετυμηγο-
ρία των διαιτητών ή της δικαστικής αποφάσεως ή της αναφοράς του
Συμβουλίου
».
1
Η περίοδος της καθυστερήσεως των τριών μηνών
αποσκοπούσε στο να επιτρέψει την πάροδο χρόνου για να καθησυ-
χασθούν τα πνεύματα.
1.
Article 12(1)
: the members of the League agree that, if there should arise
between them any dispute likely to lead to a rupture, they will submit
the matter either to arbitration or judicial settlement or to inquiry by the
Council, and they agree in no case to resort to war until three months after
the award by the arbitrators or the judicial decision or the report by the
Council.
