ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΝΔΑΛΜΑ ΜΟΥ

11 / 28

11
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Καλά, είναι μεγάλη πώρωση να έχεις ένα σχο-
λείο να ζητωκραυγάζει για σένα.
«Έλα, Ηλία! Πάρτους τα βρακιά! Σκίσε τους!»
Κι εσύ σε κάθε πετυχημένη σου προσπάθεια να
τρέχεις προς τις κερκίδες, να βγάζεις την μπλού-
ζα σου και να τους την πετάς, να στέλνεις φιλιά
στους οπαδούς σου, τους συμμαθητές σου δηλα-
δή, ενώ κάνεις χειρονομίες στο αντίπαλο σχολείο.
Και να σε βλέπουν οι δικοί σου και να ουρλιάζουν
στους άλλους «Ούξου, ξεφτίλες», να τους βρίζουν,
ενώ την ίδια ώρα να αποθεώνουν εσένα. Ναι, αυτό
το πράγμα απλά δεν υπάρχει. Και είμαι φοβερά τυ-
χερός που το ζω εγώ, είναι όλο δικό μου, γίνεται
για μένα, ένα μαθητή της πρώτης γυμνασίου, για να